FtS58
Υπό Γεωργίου Πούλιου, Δικηγόρου Αθηνών
Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε αφορμή να διαλυθεί η Κοινωνία των Εθνών, που είχε σκοπό κυρίως την ειρηνική ρύθμιση των διαφορών, μεταξύ των κρατών.
Με το τέλος του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) με σκοπό να σώσει τις επερχόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου, που σε διάστημα 25 ετών δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι φέρανε στην ανθρωπότητα μεγάλες καταστροφές και θλίψεις.
Ο ΟΗΕ στο πρώτο του άρθρο βάζει σαν στόχο την πλήρη ισοτιμία των ανθρώπων, χωρίς να κάνει διάκριση, φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας και επιθυμεί την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των εθνών, που θα βασίζεται στο σεβασμό και στην αρχή της ισότητας των δικαιωμάτων αυτών.
Ο ΟΗΕ το περιεχόμενο του πιο πάνω άρθρου το υλοποίησε με την Οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ψήφισε η Γενική Συνέλευσή του, στις 10.12.1948. Η διακήρυξη αυτή είναι μία μεγάλη προσφορά, προς την ανθρωπότητα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας κηρύχθηκε πανηγυρικά ο σεβασμός, στην ανθρώπινη προσωπικότητα, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ΟΗΕ το 1948 είχε 56 μέλη και η Γενική Συνέλευση αυτών έγινε στο Παρίσι. Την ημέρα αυτή ψηφίστηκε η Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κείμενο αυτό δεν ψηφίσανε από τα μέλη της η Σαουδική Αραβία, η Γιουγκοσλαβία, η Σοβιετική Ένωση, η Λευκορωσία, η Ουκρανία, η Μογγολία, η Πολωνία και η Ν. Αφρική.
Η Οικουμενική διακήρυξη διακηρύσσει, ότι όλοι οι άνθρωποι γεννώνται ελεύθεροι. Εγγυάται τη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια των ανθρώπων. Προστατεύει την προσωπικότητα των ανθρώπων και απαγορεύει την αυθαίρετη σύλληψη και κράτηση. Εγγυάται το οικογενειακό άσυλο και αναγνωρίζει στα διωκόμενα άτομα να ζητήσουν άσυλο. Του εγγυάται οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Καταδικάζει τη δουλεία και το δουλεμπόριο. Προστατεύει τον άνθρωπο από τα βασανιστήρια και τις ταπεινωτικές ποινές. Προστατεύει την οικογένεια, την ιδιοκτησία, τη θρησκεία και την ελεύθερη έκφραση γνώμης.
Εκδηλώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων βρίσκουμε και σε άλλα κείμενα, προγενέστερα της διακήρυξης. Ενδεικτικά αναφέρω τα πιο κάτω:
Στον Κώδικα της Αρχαίας Βαβυλώνας. Στο βιβλίο του Προφήτη Αμώς (Παλαιά Διαθήκη). Στο όραμα του Προφήτη Μιχαία (Παλαιά Διαθήκη). Στο Νόμο περί σωματείων του Σόλωνα, ο οποίος αποτελεί την πρώτη συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθε. Στον Επιτάφιο του Περικλή, από τον οποίο βγαίνει η πολιτική ελευθερία του ατόμου και η ισότητα απέναντι στο Νόμο. Στον Χρυσό Κανόνα του Ιησού πάνω στον οποίο βασίζεται όλη η ηθική διδασκαλία του «Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκά Κεφ. στ΄ αριθ. 31).
Η Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απευθύνεται προς όλα τα κράτη και επιδιώκει τη συνεργασία αυτών.
Δυστυχώς η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δεν μπόρεσε να βάλει και μία διάταξη δεσμευτική, για τα κράτη – μέλη, που να προβλέπει διάφορες ποινές, σε βάρος του κράτους που θα παραβιάσει κάποια διάταξη της Διακήρυξης. Έτσι παρά τα 52 χρόνια που περάσανε, καθημερινά παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατά τον πιο βάναυσο τρόπο.
Δυστυχώς η μεγάλη αδυναμία του ΟΗΕ είναι ότι δεν έχει το όργανο που θα επιβάλλει τις αποφάσεις του. Αυτή την έλλειψη καθημερινά δοκιμάζει ο Κυπριακός Ελληνισμός.
Γενικά από το Διεθνές Δίκαιο λείπει ο εξαναγκασμός. Αυτό παρατηρείται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Η έλλειψη αυτή είναι σοβαρή με αποτέλεσμα από μεγάλη μερίδα επιστημόνων να μη θεωρείται Δίκαιο και δικαιολογημένα. Υπάρχει δε κίνδυνος, με την πρώτη διαφορά δύο κρατών να διαλυθούν , όλοι οι οργανισμοί και πρώτος αυτός ο ΟΗΕ. Το καταστατικό ενός Συλλόγου προβλέπει ποινές κατά του ατακτούντος μέλους του και ο ΟΗΕ δεν προβλέπει. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Παρήγορο γεγονός ήταν η επέμβαση στο Κουβέϊτ (παλαιότερα) και η απελευθέρωσή του. Δυστυχώς άλλα ήταν τα κίνητρα της επέμβασης. Δυστυχώς τους Κούρδους μάλλον τους ξέχασαν και πρόδωσαν τις ελπίδες τους. Δυστυχώς όπως φαίνεται και η μαρτυρική Κύπρος ξεχάσθηκε.
Το μεγάλο ερώτημα είναι:
-Προσφέρει τίποτα αυτός ο οργανισμός;
-Μήπως πρέπει να έχει τη τύχη της Κοινωνίας των Εθνών;
Το εύχομαι. Και που υπάρχει τι προσφέρει;