FtS46

Από τον κ. Τάκη Τζιβάρα λάβαμε το παρακάτω κείμενο με κριτική, αιχμές μέχρι και οργή κατά της ΦτΣ, που δημοσιεύουμε αυτούσιο περιλαμβανομένου και του τίτλου που επέλεξε ο φίλος συγχωριανός μας.

Αγαπητέ κύριε Διευθυντά της ΦτΣ

στην εφημερίδα αριθ. Φύλλου 42 Μαρτίου-Απριλίου αναγγέλλοντας την ημερομηνία των εγκαινίων του Αγίου Κωνσταντίνου, γράφεις σε κάποιο σημείο, ότι “… είμαστε πεπεισμένοι ότι θα διαχειρισθούν τα μέλη της επιτροπής με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια και σύνεση τους απαραίτητους πόρους…”. Έρχομαι τώρα, στη ΦτΣ Ιουλίου-Αυγούστου την οποία διαβάζω και παίρνω ηρεμιστικά αμέσως. Γνωρίζω ότι η “γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει” και γνωρίζω επίσης ότι και η πένα είναι μία μορφή γλώσσας, η οποία παίρνοντας τον γλιστερό κατήφορο της “δημοσιογραφικής μεγαλουργίας” αντί να ημερώνει τα πλήθη, τα εξαγριώνει.

Φίλε Γιώργο, η εκκλησιαστική επιτροπή απαρτίζεται από τα εξής μέλη ( να μαθαίνετε κιόλας μερικοί, λόγω παντελούς απουσίας σας από την εκκλησία μας): Ιερέας Τζιβάρας Ευστάθιος (Πρόεδρος), Αστρακάς Πολύκαρπος (ταμίας), Σκαρής Θεοφάνης (μέλος), Τζιβάρας Παναγιώτης (μέλος). Αγαπητέ κύριε Διευθυντά της ΦτΣ, για το ύφος μας (των ανωτέρω) πολλά μπορείς να μας πεις, αλλά για το ήθος μας και την εντιμότητά μας, δεν δέχομαι κουβέντα ούτε από εσένα, αλλά ούτε και από κανέναν άλλο. Διότι δεν φθάνει να φαίνεσαι τίμιος, αλλά και να είσαι. ΚΙ εμείς είμαστε και με το παραπάνω. Ένα λάθος κάνουμε μόνον και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Δεν το βροντοφωνάζουμε, όπως εσείς.

Συνεχίζω λοιπόν, στη 2η σελίδα του τεύχους αυτού και συγκεκριμένα στο άρθρο “παραλειπόμενα των εγκαινίων”, γράφεις “…έντονη δυσαρέσκεια εκφράσθηκε από την εκκλησιαστική επιτροπή για την πορεία των οικονομικών …”. Εδώ μάλλον μπερδεύεις τη δυσαρέσκεια με το παράπονο, γιατί εγώ προσωπικά παραπονέθηκα, το απόγευμα ώρα 16:00, όταν καθίσαμε κάτω από τα έλατα, να ξεκουραστούμε, μετά από 10 ώρες έντονης κούρασης (τί να πει ο Παπα-Στάθης και ο Πολύκαρπος). Εγώ λοιπόν, παραπονέθηκα για τις λίγες εισπράξεις της μέρας εκείνης μόνον. Επομένως λοιπόν ο αγγελιοφόρος, λάθος σου τα είπε, άλλωστε, εσύ εκείνη την ώρα μετά τις 11:30 είχες πιο σοβαρό ραντεβού (δημοτικές εκλογές).

Συνεχίζω στο κείμενό σου “…αυτό είναι αφορμή ενίσχυσης του εμπορίου καυσόξυλων από το δασικό μας πλούτο ….από τη μια την εκκλησία μας (θα ωφελήσουν) και από την άλλη θα περιορίσουν τη ζημία στο φυσικό μας πλούτο, αρκετή συμφορά έχουμε υποστεί από τις πυρκαγιές. Συνεχίζεις στο κείμενό σου για το πόσο εσφαλμένα αντιμετωπίσαμε το ζήτημα: Η εκκλησία, γράφεις, δεν μπορεί και δεν πρέπει ν αγοράζει “επί πιστώσει”, να αποδέχεται συναλλαγματικές κλπ…. (και συνεχίζεις) από την άλλη πλευρά ίσως είναι άδικο να εκτοξεύονται μομφές για διάφορους συγχωριανούς, που δεν εισέφεραν ή δεν εισέφεραν σημαντικά κλπ κλπ. Γιώργο, το σκέφθηκα πολύ για να σου γράψω, γιατί γνωρίζω, ότι είσαι ένας από τους ελάχιστους μέσα στο χωριό ανθρώπους τόσο αγαθών προθέσεων και τόσο μεγάλης αγάπης για το χωριό, αλλά θα ήταν ντροπή μου να μην απαντήσω. Εχεις πλήρη άγνοια ή μήπως διακρίνω και λίγο δόλο.

Υπόψη δεν απολογούμαι αυτή τη στιγμή, αλλά κατηγορώ. Κατηγορώ εσένα, διότι χωρίς να γνωρίζεις, τί έγινε στα εγκαίνια ή τί ειπώθηκε ή -το κυριότερο- πώς φθάσαμε, στο γεγονός αυτό. Ανάλωσες τον περισσότερο χώρο και χρόνο σε κατηγορητήριο γεμάτο επιπλήξεις, υποδείξεις και σφάλματα της επιτροπής. Για το ίδιο γεγονός δε, τα εγκαίνια, περιορίσθηκες σε μία απλή αναφορά.

Δεν θέλησες, Γιώργο, να απονείμεις τα εύσημα στον Παπα-Στάθη και στον Πολύκαρπο, οι οποίοι επί μήνες έτρεχαν Λαμία-Καρδίτσα-Τρίκαλα-Θεσσαλονίκη, με δικά τους έξοδα παρακαλώ, και χωρίς να το ξέρει κανείς ή να ζητήσουν βοήθεια. Κουράστηκαν, ίδρωσαν για να φθάσει ο Σκαμνός στο μεγαλύτερο γεγονός των τελευταίων χρόνων, το οποίο γεγονός, το έδειξε ένα κανάλι στην Αμερική.

Θα μπορούσες, Γιώργο, τουλάχιστον να ρωτήσεις εμένα ή το Φάνη, ακόμη – ακόμη και τον Πολύκαρπο (άλλωστε, όπως γράφεις, σε άλλο τεύχος, κατηγορητήριο κι αυτό, καθόσασταν στο ίδιο θρανίο). Όσο για τον φυσικό πλούτο που αναφέρεις τον έχω υπερασπισθεί πάμπολλες φορές, διακινδυνεύοντας αρκετές φορές τη ζωή μου. Έχω δώσει πολλές μάχες πυρόσβεσης, φίλε Γιώργο, όχι μόνον στο χωριό μου, αλλά και σε άλλα μέρη και θα το πω με υπερηφάνεια, όταν ήμουν στο στρατό από πράξεις θάρρους, ηρωισμού ή για άλλους βλακείας, με έκαναν αρχηγό όλων των πυροσβεστικών στοιχείων (έτσι λέγονταν) στην 126 ΜΠΠ (μοίρα πεδινού πυροβολικού), στη Σχολή Πυροβολικού και στο κέντρο εκπαιδεύσεως ΥΕΑ.

Γι αυτό, αυτό που γράφεις για την επιτροπή, δεν αγγίζει εμένα. Η καταστροφή του φυσικού πλούτου αγγίζει εσάς περισσότερο. Δεν τη φέρνει μόνον ένα ή δύο πριόνια, αλλά περισσότερο η μη συμμετοχή στην καταστολή της καταστροφής που συντελείται από την πυρκαγιά. Πέντε με δέκα άτομα, Γιώργο, τρέχουμε να σβήσουμε, ενώ οι περισσότεροι την αράζουν στο Μετερίζι ή στο Πουρναράκι και δεν ξέρω αν παίρνουν και τη φραπεδιά μαζί τους! Και για να είμαι ειλικρινής, δεν το σκέφθηκα αυτό που έγραψες. Εγώ ειλικρινά θα το είχα κάνει.

Γράφεις επίσης για τα βερεσέδια και τις συναλλαγματικές. Ας μας δίνατε περισσότερα χρήματα να μην βάζαμε βερεσέδια, διότι πρέπει να γνωρίζεις ότι τα εγκαίνια δεν γίνονται με δόσεις (το ποδόσφαιρο έχει ημίχρονα). Ακριβώς σ αυτό το σημείο, ερωτώ. Γιατί, Γιώργο, δεν κριτικάρεις με τόση ευκολία το Σύλλογο, ο όποιος εδώ και λίγα χρόνια δουλεύει με βερεσέδια απροσδιόριστου χρόνου; Γιατί; Εδώ είμαστε εμείς! Το σπίτι μας θα κατηγορήσουμε; Ζητιάνος έχει γίνει, Γιώργο, ο Σύλλογος, σαν τα παιδάκια των φαναριών, με απλωμένα τα χέρια μας μήπως και μας ρίξουν κανένα 5χίλιαρο. Ακόμη και σε γενέθλια, Γιώργο, τολμήσαμε να ξεκινήσουμε έρανο. Καπηλευτήκαμε παιδική εορτή! Ντροπή μας!

Γι αυτό, εξάδελφε Γιώργο, πρόσεχε την πένα σου, μην γράφεις πολλά κατά. Διότι σε κάθε τεύχος σχεδόν, καταφέρεσαι και σε κάποιο χωριανό. Όταν είναι να κατηγορήσουμε (με προσεκτικά λόγια, η αλήθεια να λέγεται) κάποιο χωριανό μας ή Πολύκαρπος λέγεται ή Γιώργος Γκόλφης ή Παπα-Στάθης ή κάποια επαγγέλματα που θίγουν κάποιους, το άρθρο σου είναι σιδηρόδρομος. Ενώ δραστηριότητες του χωριού μας, όπως η καλοκαιρινή Ταβέρνα μας ή άλλες δεν γράφονται καθόλου ή μόνον λίγες αράδες.

Εγώ, Γιώργο, προσωπικά, βαρέθηκα να διαβάζω εδώ και ένα χρόνο για το Leader II και συνεχείς κατηγορίες για τον ΑΠ.Ο καθένας τιμωρείται ανάλογα με τα έργα του. Θα ευχόμουν πάντως και ο νέος Δήμαρχός μας να έριχνε τόσα χρήματα στο Σκαμνό, όσα και ο Παπανδρέου. Λάθη έκανε, αλλά και κάναμε, δεν μπορούμε πλέον, εμείς οι Σκαμνιώτες ν ακολουθούμε τις προσωπικές κόντρες ορισμένων ανθρώπων, ήδη έχουν αποβεί εις βάρος του χωριού μας.

Σας πείραξε επίσης που ο Παπα-Στάθης είπε και δυο κουβέντες παραπάνω στα εγκαίνια. Αληθινές, όμως, σταράτες και αντρίκιες, μπροστά σε Δεσποτάδες. Εσύ, Γιώργο, μιλάς μέσω εφημερίδας χωρίς να λογοκρίνεσαι, ο Παπα-Στάθης μέσω του χώρου του. Αγαπητέ Γιώργο, έχω να πω ότι διαθέτω και γνώση και κρίση. Για μένα επιτελείς, όπως και ο προκάτοχός σου το μεγαλύτερο έργο στο χωριό και ο κάθε εκδότης της ΦτΣ. Γνωρίζω το άριστο του χαρακτήρα σου και τις καλές προθέσεις σου, γιαυτό σου έγραψα τα παραπάνω. Γνωρίζω ότι μερικοί πάλι θα με φωνάξουν καβγατζή και γκρινιάρη, διότι δεν γνωρίζουν από ντομπροσύνη και ευθύτητα. Έχω να τους πω, όμως, με πόσους έχω μαλώσει και δεν μιλιέμαι. Ας μετρήσουν και τα δικά τους κουκιά και θα βγάλουν συμπέρασμα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να σ ευχαριστήσω για τη φιλοξενία στη ΦτΣ. Αλήθεια, παραλίγο να το ξεχάσω! Προτείνω στο Σύλλογο να δημιουργήσει ομάδες περιφρούρησης του Πολιτεύματος, διότι μπορεί ο Παπα-Στάθης να μας φέρει πάλι το Βασιληά!
Λαμία 10.12.1998
Με εκτίμηση
Τάκης Τζιβάρας

Σύνταξη:

Δεν θάμασταν ειλικρινείς αν δεν ομολογούσαμε ότι αιφνιδιαστήκαμε από το παραπάνω κείμενο, που κάπως μας φάνηκε σαν αστραπή εν αιθρία! Ντομπροσύνη και ευθύτητα, ναι! Περίφημα το δεχόμαστε και το προτιμούμε σαν μία ενέργεια στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο. Αλλά; Κάμποσα “αλλά”! Τόσος καιρός πέρασε από τα καταμαρτυρούμενα, τόσες συναντήσεις, φιλικές και εγκάρδιες, καφές, ταβέρνα, πεζοπορία με τις ώρες και πάνω απ όλα σαν κορυφαία εκδήλωση αγάπης και γενναίας υποστήριξης στον υπογραφόμενο μέσα από την κοινή προσπάθεια με τον Τάκη στις τοπικές εκλογές και τον ανεξάρτητο Συνδυασμό που ταιριάζει στον ακομμάτιστο Σύλλογό μας. Βραδυφλεγής όσο και οξεία η επίθεση! Κάθε άλλο παρά ευτυχείς αισθανόμαστε μ αυτή την επίθεση. Απλά μεσολάβησαν σ αυτό το μακρύ διάστημα κάποιες κόσμιες επισημάνσεις που σε κάθε περίπτωση είναι καλοδεχούμενες, ιδίως αν προέρχονται από έναν συγχωριανό με αναγνωρισμένη προσφορά. Ακόμη ο ίδιος ο Τάκης είναι η βασική πηγή μας για πλήθος πληροφοριών και στοιχείων που δημοσιεύουμε. Εδώ περιλαμβάνονται και τα περί των εγκαινίων της εκκλησίας μας, -που δημοσιεύσαμε στο ακέραιο χωρίς καμία περικοπή-, ακόμη και ο προβληματισμός περί τα “παραλειπόμενα” ή τη δράση μερικών συγχωριανών μας σε βάρος του φυσικού μας πλούτου. Εδώ έχουμε να προσθέσουμε μερικά ακόμη στοιχεία που είχαμε αντλήσει από το Φάνη Σκαρή και φυσικά την προσωπική μας γνώμη και εμπειρία με βάση το τί είδαμε και τί ακούσαμε με τα ίδια μας μάτια και αυτιά!

Να συμφωνήσουμε ότι τα ίδια περιστατικά τα αποκωδικοποιεί, τα αντιλαμβάνεται και τα βλέπει κάθε άνθρωπος με το δικό του μάτι και πρίσμα. Γι αυτό έχουμε ακέραια την ευθύνη. Να τονίσουμε επίσης ότι δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι, πολύ περισσότερο δεν διεκδικήσαμε το αλάθητο. Είναι καλοδεχούμενη κάθε κριτική και είμαστε έτοιμοι να διορθώσουμε λάθη όπου και αν υπάρχουν. Ακόμη είναι γνωστό ότι το αιρετό Διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας, που με τον πλέον γνήσιο και αυθεντικό τρόπο εκπροσωπεί το χωριό μας, παρακολουθεί από κοντά και έχει ανά πάσα στιγμή το δικαίωμα να επιφέρει αλλαγές στο επιτελείο και στελέχωση της ΦτΣ αφού πρόκειται περί ιδιόκτητου εντύπου του Συλλόγου. Ασφαλώς δεν λογοκρίνονται τα κείμενα. Η διατύπωση των σκέψεων του καθενός στη δημοκρατική πατρίδα μας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.

Με κάθε σεμνότητα, ακόμη κι αν διακινδυνεύσουμε να παρεξηγηθούμε, θα λέγαμε ότι βασικό ζητούμενο μένει για όλους μας η διαμόρφωση αρχών, μπούσουλα της συμπεριφοράς μας. Αν απουσιάζουν αυτά τα στοιχεία, κινδυνεύουμε να παραπαίουμε σαν βάρκες χωρίς κουπιά. Σαν μεμονωμένοι άνθρωποι ή σαν ενώσεις ανθρώπων, όπως είναι η οικογένεια ή το χωρίο μας που είναι μια μεγαλύτερη οικογένεια, το ίδιο δική μας κι αυτή. Αυτές οι αρχές αξίζει να εστιάζονται στις διαχρονικά σφυρηλατημένες αξίες του δικού μας, του ελληνικού πολιτισμού. Το πόσο το καταφέρνουμε αυτό, είναι προς διερεύνηση. Κι ακόμη, το ίδιο ταπεινά, προτείνουμε, αυτός ο προσανατολισμός να διακρίνεται από σταθερότητα, αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να χυθεί το γάλα που με κόπο έχουμε μαζέψει. Τα παιδιά μας θα μας ελέγξουν και θα μας κρίνουν.

Με την μαιευτική λοιπόν μέθοδο της σωκρατικής διδασκαλίας, μπορούμε να δούμε τα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως αυτά που θίγονται από τον Τάκη, έστω και επί παντός του επιστητού. Καλό σημάδι είναι να εκδηλώνεται κανείς, να εξωτερικεύουμε τις όποιες σκέψεις μας και ακόμη καλύτερο “να μάθουμε να κουβεντιάζουμε”, καθώς θάλεγε κι ο ποιητής. Τα συμπεράσματα από τις κουβέντες αυτές καλό είναι να τα τιμάμε. Έτσι χτίζουμε τη δική μας κουλτούρα και βάζουμε στόχους για επόμενα σκαλοπάτια προόδου. Οι παλινωδίες πράγματι δεν είναι καλό σημάδι, όπως επίσης η σύγχυση για το τί είναι σοβαρό και τί υποδεέστερο. Τι επιδοκιμάζουμε και υποστηρίζουμε και τί αποδοκιμάζουμε, χωρίς να παριστάνουμε τους Πιλάτους! Οι θέσεις των ανθρώπων, σ αυτό τον μάταιο κόσμο δεν είναι ταυτόσημες, αλλά είναι προσωπική μας ευθύνη να ξεκαθαρίσουμε πού και πότε θα λέμε ναι, πού και πότε θα λέμε όχι.

Δεν αντιλαμβανόμαστε, αν ο Τάκης μιλάει για λογαριασμό των 4 μελών της παραπάνω επιτροπής. Αυτό που γνωρίζουμε, από προσωπική εμπειρία, είναι ότι ο Φάνης Σκαρής έχει λάβει θέση σαφέστατη για όλα τα διαλαμβανόμενα παραπάνω και δεν νομίζουμε ότι έχει νόημα να τον ερμηνεύει κάποιος άλλος.

Συμφωνούμε απόλυτα ότι η προβολή του καλού παραδείγματος είναι η καλύτερη μέθοδος και οφείλουμε να το δηλώσουμε απερίφραστα, ότι με πόνο ψυχής καμιά φορά καταφεύγουμε σε προσεκτικές κριτικές. Από τη μία πλευρά έχουμε να υπηρετήσουμε την αδελφοσύνη μεταξύ των συγχωριανών και από την άλλη να συμβάλλουμε προς το καλύτερο. Ένας αριθμητικός μέσος όρος από τις διάφορες, πολυποίκιλες, ετερόκλητες, επαινετέες και απορριπτέες συμπεριφορές και στάσεις, χωρίς καλοζυγισμένο γνώμονα και μέτρο, έναν πήχη αξιών, δεν έχει νόημα και οδηγεί σε επικίνδυνη ισοπέδωση. Όσο λάθος είναι να παραβλέπονται οι αξιέπαινες πράξεις, όπως αυτές που ιστορούνται στο παραπάνω κείμενο, άλλο τόσο κρίσιμο είναι να επισημαίνονται και αποφεύγονται οι όποιες αρνητικές συμπεριφορές. Κανένας μας δεν τελεί υπό καθεστώς ασυλίας, ούτε εξ όσων γνωρίζουμε, υπάρχουν στον τόπο μας ιερές αγελάδες των Ινδιών. Πολύ φοβούμαστε ότι ο άκριτος ενδοτισμός και η αλόγιστη επιείκεια, αδιακρίτως προς δικαίους και αδίκους, συνιστά ανεπίτρεπτη διολίσθηση και εγκυμονεί τον κίνδυνο να γίνουμε μέρος του προβλήματος.

Για τις προσωπικές αιχμές δηλώνεται ότι ο υπογραφόμενος δεν κινείται σε καμία περίπτωση ούτε από δόλο, ούτε από προσωπική εμπάθεια ή συμφέρον. Η σθεναρή γνώμη μας είναι ότι χονδροειδείς απρέπειες πρέπει να επισημαίνονται και να αποδοκιμάζονται, αλλιώς η κοινωνία μας δεν θα προχωρήσει μπροστά. Να δώσουμε το φως της αλήθειας, όπως μας συμβούλεψε ο Μητροπολίτης μας.

Αποτελεί διαστροφή της αλήθειας, ότι την ημέρα των εγκαινίων ο υπογραφόμενος είχε άλλο σοβαρό ραντεβού με τις δημοτικές εκλογές. Ξαναπαίζουμε το φιλμ: Τελειώνει η τελετή. Ο κόσμος πλησιάζει στα τραπέζια που θα ακολουθήσει το φαγητό. Και τώρα το ίδιο θα έκανα. Περίμενα να πάρουν θέσεις οι επισκέπτες του χωριού μας. Θεωρώ τον εαυτό μου οικοδεσπότη. Χαιρετώ όποιον βλέπω μπροστά μου μέχρι που με συστήνουν στην παρέα των Τζουβαραίων από το Μοσχοχώρι -υπέροχοι αρχοντάνθρωποι με ψυχικό μεγαλείο που μόλις πρόσφατα ευτύχησα να τους γνωρίσω, συγγενείς του Τάκη- που πλαισιώνουν τον Θανάση Καρακάντζα, επίσης υποψήφιο Δήμαρχο και διακεκριμένη προσωπικότητα της περιοχής μας. Ο κόσμος είναι πολύς και οι προνομιούχες θέσεις στα τραπέζια έχουν εξαντληθεί. Πολλοί επισκέπτες μένουν όρθιοι και άρχισαν να αποσύρονται στα αυτοκίνητά τους. Η τελετή έχει τελειώσει. Αυθόρμητα και μαζί με τον Θύμιο, αδελφό του Τάκη, καλούμε την παρέα του Αχιλλέα Τζουβάρα με τον Θανάση Καρακάτζα, το Βασίλη Ζαλαώρα (Ηράκλεια) και μερικούς ακόμη στο σπίτι μου για “ένα καφέ”. Εάν αυτό είναι έγκλημα, δέχομαι την όποια ποινή. Στην ποινή να ληφθεί ακόμη υπόψη ότι στην φιλική αυτή συζήτηση που έγινε με τους καλούς μας φίλους, έκανα την πρόταση να συμπεριληφθεί στον ανεξάρτητο συνδυασμό ο Τάκης Τζιβάρας ή ο Φάνης Σκαρής. Πρόταση που δεν δέχθηκε στη συνέχεια ο Τάκης και στο “παραπέντε” κλήθηκα εγώ, χωρίς να το έχω ζητήσει ή επιδιώξει με οποιοδήποτε τρόπο.

Μας υποδείχθηκε με αυστηρότητα να μην ασχολούμαστε, ούτε καν να εγκωμιάζουμε δραστηριότητες της εκκλησίας με κάποια επιχειρήματα που δεν θέλουμε να σχολιάσουμε εδώ. Δεν έχουμε την πρόθεση να ελέγξουμε απολύτως τίποτα από τις δραστηριότητες της επιτροπής αυτής στην οποία ο αγαπητός Τάκης δήλωνε προ καιρού, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, αποστασιοποιημένος. Δεν μας αρέσει η επιχειρούμενη σύγκριση και αντιπαράθεση 2-4 ανθρώπων όλο κι όλο, με το Σύλλογο που επίσης απευθύνεται στους συγχωριανούς με απαράμιλλη αγάπη, φιλαλληλία και αλτρουισμό. Για τις μεθόδους απόκτησης πόρων, εμείς έχουμε εντελώς διαφορετικά και αντίθετα στοιχεία, που δεν μας κολακεύει σαν χωριό να τις δημοσιεύσουμε. Δεν θεωρούμε εαυτούς αρμόδιους ούτε να κρίνουν, μήτε να απονείμουν εύσημα στα μέλη της εκκλησιαστικής επιτροπής. Δεν γνωρίζουμε τις διαδικασίες και θα διακινδυνεύσουμε να κάνουμε κάποιο λάθος. Δεν γνωρίζουμε για παράδειγμα πώς τηρείται το ταμείο, ποιός ελέγχει ποιον, ακόμη αν, πότε και πώς τα ήδη ευυπόληπτα μέλη αυτής της επιτροπής δεν είναι ισόβια και πρόκειται να αντικατασταθούν και από κάποια άλλα επίσης έντιμα μέλη, ώστε να επιτυγχάνεται και ο βασικός αυτός στόχος πρόσβασης και ανοίγματος της Εκκλησίας στην τοπική κοινωνία. Να μιλήσει η Εκκλησία στις ψυχές του ποιμνίου, όπως συμβουλεύει ο Αρχιεπίσκοπος.

Το πολιτειακό δεν το παρουσιάσαμε με τον τρόπο που κατάλαβε ο Τάκης. Δεν ανησυχούμε διόλου, καθώς γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν ερείσματα της μοναρχίας στον τόπο μας και αν κάπου κάνουν την εμφάνισή τους μερικές τέτοιες εκδηλώσεις, περισσότερο φέρουν το στοιχείο της γραφικότητας, παρά δικαιολογούν ανησυχία.

Ωστόσο ρωτούμε κι εμείς με τη σειρά μας: Τί είδους εικόνα για το χωριό και την κοινωνία μας περνάμε στους τετρακόσιους αναγνώστες μας με μεγάλη γεωγραφική διασπορά και διαστρωμάτωση σε μέλη των αρχών, του πνεύματος και του πολιτισμού, που μας τιμούν και κάπου πίστεψαν ότι κάτι καλό γίνεται σ αυτό το μικρό, αλλά δυναμικό χωριό;

Σύνοψη / ηθικό δίδαγμα:

Στροφή εντυπωσιακή βλέπουμε στη στάση του Τάκη. Ο,τι ο ίδιος αποδοκίμαζε μέχρι πρό τινος και απέρριπτε με αγανάκτηση, τώρα το υιοθετεί και το συμμερίζεται. Αλλάζει θέση με μεγάλη ταχύτητα και πραγματοποιεί απότομη στροφή. Στροφή πολλών μοιρών, θα λέγαμε! Μήπως κάτι τέτοιο προκαλεί ιλίγγους και κίνδυνο εκτροχιασμού; Ευχόμαστε να μην του συμβεί τίποτα δυσάρεστο και να επαναλάβει με επιτυχία άλλη μία στροφή, επανερχόμενος επί τα αυτά, σ αυτό που ξέρουμε και εκτιμήσαμε στο φίλο συγχωριανό μας. Ευχαριστούμε τον Τάκη για τη γνώμη του και του ευχόμαστε νάναι καλά. Ιδιαιτέρως να χαίρεται την τσιμεντόστρωση στην πρόσβαση του σπιτιού του που του πρόσφεραν οι φίλοι του της κοινότητας που διαλύθηκε πριν την ώρα της. Την κοινότητα μερικών ελάχιστων που εκδήλωσαν μία κύκνεια προσπάθειά των να κερδίσουν κάποια μεμονωμένη φιλία και αναγνώριση, αφού το κοινοτικό συμβούλιο, εξ όσων μαθαίνουμε, δεν κατάφερε να λειτουργήσει με μία στοιχειώδη έστω τάξη και συνοχή. Τσιμεντόστρωση βέβαια με πόρους ή με χρέη -αρνητική προίκα στο Δήμο Γοργοποτάμου; – του δημοσίου δηλ. του συγχωριανού Σκαμνιώτη φορολογούμενου και των απανταχού Ελλήνων που τους περιφρονούν με χυδαιότητα. Τσιμεντόστρωση με μερικά κυβικά μπετόν που μετρούν πολύ λιγότερο από την αξιοπρέπεια του Τάκη ή τους πόρους δεκάδων εκατομμυρίων που με το σπαθί του και την αξία του διεκδίκησε ο Σκαμνός ή ενδεχομένως από κάμποσο χαλίκι στον ολισθηρό και επικίνδυνο το χειμώνα χωματόδρομο προς τον Στέλιο, ακόμη κι αν αυτός ο φίλος συγχωριανός μας δεν ψηφίζει στο χωριό μας. Την ίδια στιγμή της τσιμεντόστρωσης του Τάκη και επί μία εβδομάδα, αυτοί οι υπόλογοι κύριοι, καταδίκασαν το μισό Σκαμνό σε στέρηση του πολυτιμότερου αγαθού, του νερού. Είχαν πράγματι άλλες ασχολίες, σημαντικότερες, όπως θα έλεγε και ο Τάκης, αν δεν πρόκειται για σκόπιμη τιμωρία και εκφοβισμό των περήφανων συγχωριανών!

Για τί πράγμα μας κατηγορεί ο Τάκης; Θελήσαμε να θέσουμε μερικά ζητήματα διαφάνειας και ήθους στη διαχείριση κρατικών και κοινοτικών πόρων. Διακριτικά κάναμε νύξεις για μερικές -κατά τη γνώμη μας- απρέπειες που δεν προάγουν την κοινωνία μας. Αυτός είναι ο ρόλος ενός εκπολιτιστικού Συλλόγου, ανεξάρτητα από το ποιός και πώς κάθε φορά τον εκφράζει. Δικαίωμα του Τάκη είναι να ταυτίζεται με τους Κλοζομένιους (και ποιός δεν θυμάται εκείνη τη φυλή των μονίμως ασχημονούντων, αδιόρθωτων και ανεπίδεκτων βελτίωσης της αρχαιότητας για τους οποίους οι Έλληνες υιοθέτησαν τη ρήση: “έξεστι Κλαζολομενίοις ασχημονείν”) και όχι με το Σύλλογο. Θεωρεί βέβαιο ο Τάκης ότι στο ήθος του Συλλόγου ταιριάζει και είναι σίγουρη η δημοσίευση ακόμη και παρόμοιων λιβελλογραφημάτων σε βάρος του, όπως μας δίδαξε ο Αριστείδης της αρχαιότητας βοηθώντας τον αγράμματο συμπολίτη του να τον καταψηφίσει. Μήπως ωστόσο αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει από τους φίλους του να μας απαντήσουν σε επιστολή που τους απευθύναμε εδώ και πάνω από ένα έτος, όχι για οτιδήποτε προσωπικό ρουσφέτι, αλλά για λογαριασμό του Σκαμνού; Μήνες μετά την παραλαβή της επιστολής αυτής, ένας από τους δύο-τρεις φίλους του Τάκη μας διαβεβαίωσε ότι πήρε μεν την επιστολή, αλλά “δεν ευκαίρεσε να τη διαβάσει!”

Δουλειά του Συλλόγου είναι να πασχίζει για το καλύτερο κοιτάζοντας μπροστά και ψηλά, όχι πίσω και χαμηλά. Το έργο του στα 21 χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας του έχει συντελέσει αποφασιστικά στις μεγάλες βελτιώσεις στην εικόνα του Σκαμνού. Την εικόνα την οπτική και την εικόνα της ψυχής των ανθρώπων του.
ΓΝΑ