FtS104

Επισκεπτόμενος το Κοιμητήριο είδα το Δημήτρη το γιο του αξέχαστου Κώστα, να κόβει όλα τα χόρτα με το χορτοκοπτικό του μηχάνημα. Οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα βαθύτατα από το εγχείρημα αυτού του νέου ανθρώπου που μας κάνει να πιστεύουμε παρά τα όποια αντίθετα σημάδια, ότι τίποτα δεν χάθηκε, ώστε η κοινωνία μας να πάει έστω ένα βηματάκι πιο μπροστά. Συνειρμοί διάφοροι άρχισαν να περνούν από το μυαλό μου, βλέποντας αυτό τον συγχωριανό της νέας γενιάς να μας διδάσκει ήθος και κοινωνική ευαισθησία. Σκέφθηκα τους σοφούς προγόνους μας που μας δίδαξαν το σεβασμό στους εκλιπόντες. Πήγε ο νους μου στον πατέρα του τον Κώστα που αδίκως μας άφησε νωρίς και το θείο το Σπύρο απ’ τους οποίους κι εγώ προσωπικά πήρα μαθήματα πώς να προστατεύουμε τη χλωρίδα. Που θα κόψουμε ξύλα για το χειμώνα και που όχι. Πως θα αφαιρέσουμε μερικά παρακλάδια από μία συστάδα και θα αφήσουμε μερικά στο κέντρο να τραβήξουν μπόϊ, καθώς μας έλεγαν. Δυστυχώς σήμερα λίγοι βρίσκονται μιμητές των. Είδαμε να ξεπαστρεύεται, με ριζική αποψίλωση, το δασύλλιο στου Γρανισιώτη, είδαμε να κόβεται ακόμη και το υπερ-αιωνόβιο ιερό δένδρο στο χώρο μπροστά από τη βρύση Γρανισιώτη, κατά τα άλλα, όλα αυτά από ανθρώπους που θέλουν να επαίρονται ότι έχουν διαρκή φυσική παρουσία στο χωριό, κάτι σαν να φυλάνε Θερμοπύλες, αλλά η αλήθεια είναι ότι περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν το χωριό.