20130702

Ένα τραγούδι από την Ισπανία όπου όλες οι λέξεις του είναι ελληνικές. Πρόκειται για το τραγούδι που γράφτηκε από τον Αργεντινό συνθέτη Ντανιέλ Αρμάντο και το οποίο αναδεικνύει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας. Ο συνθέτης σε συνέντευξη του στην ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια», τόνισε ότι εμπνεύστηκε το τραγούδι κατά την διάρκεια επίσκεψης του στη Κούβα, όπου σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι 17.000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα».
«Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μου πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες; Δεν χρειάζεται», δήλωσε ο συνθέτης και πρόσθεσε ότι «όλες οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι Ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες».
Μόνο το ρεφρέν είναι στα ισπανικά, το οποίο μεταφράζεται ως εξής: «Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό δακρύβρεχτο πού τρέχει στις φλέβες μου».
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού του Ντανιέλ Αρμάντο (Daniel Armando) που ερμηνεύουν οι APURIMAC παρέα με την Έλλη Πασπαλά.

“Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)”