20131204
Γεωργίου Πούλιου, Δικηγόρου
Τον τελευταίο καιρό, για το Ηρωικό ΟΧΙ γράφτηκαν πολλά, όπως και για το δικτάτορα Μεταξά. Ιδιαίτερα για τις προετοιμασίες του(;), προς απόκρουση κάποιας Ιταλοελληνικής συρράξεως. Μέχρι και πατάτες συμβούλευε τον Ελληνικό λαό να φυτεύει, στις γλάστρες του (ΙΙΙ), για να έχει να τρώει.
Ουδείς από τους 10κάδες υμνητάς δεν θυμήθηκε, ότι το 1940, μεταξύ των άλλων εφημερίδων κυκλοφορούσε και μια εφημερίδα που λεγόταν «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΜΕΛΛΟΝ». Την εφημερίδα αυτή εξέδιδε ο δημοσιογράφος, Νίκος Π. Ευστρατίου.
Ουδείς από τους 10κάδες υμνητάς δεν θυμήθηκε, τον Κωνσταντίνο ΔΑΒΑΚΗ, ο οποίος εξιστορεί τα χάλια του στρατού μας κατά την κήρυξη του πολέμου.
Αλλά ας πάρουμε με τη σειρά τα γεγονότα:
Ίσως κανένας δεν έγραψε, ότι εκείνο το ξημέρωμα, ο Μεταξάς δεν είπε στον Ιταλό πρεσβευτή, Γκράτσι, τη λέξη ΟΧΙ. Και δεν τη λένε, γιατί δεν την χρησιμοποίησε, ως απάντηση, στο τελεσίγραφο.
Μετά δυο μέρες (30.10.1940) από της κηρύξεως του πολέμου, ο Διευθυντής και δημοσιογράφος του Ελληνικού Μέλλοντος, Ευστρατίου, έγραψε πρωτοσέλιδο άρθρο, με τίτλο και μεγάλα γράμματα Ο.Χ.Ι. Στο κείμενο αναφέρεται τουλάχιστο πέντε (5) φορές.
Δευτέρα κηρύχθηκε ο πόλεμος (28.10.1940), Τετάρτη πρωί (30.10.1940) κυκλοφόρησε Το Ελληνικόν Μέλλον με το άρθρο ΟΧΙ του Νίκου Ευστρατίου. Αυτή την ημέρα (30.10.1940) ακούστηκε η λέξη ΟΧΙ και ποτέ ποιο μπροστά. Από εκείνη την ημέρα, χάρις, στον Ευστρατίου, η λέξη ΟΧΙ έγινε «σάλπισμα» μέχρι σήμερα και θα λέγεται εσαεί.
Τώρα ας ακούσουμε, τον Κ. Δαβάκη, σε μια έκθεσή του, που έστειλε, στους προϊστάμενούς του, περιγράφοντας τα χάλια του αποσπάσματός του. Θα τη βρείτε, Γενικό Επιτελείο, Ιστορία του Ελληνοϊταλικού πολέμου ή στον 7ο τόμο σελ.256, του Γεωργ. ΡΟΥΣΣΟΥ «Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους 1826-1974, κεφάλ.». «Τραγικές ελλείψεις στο απόσπασμα της Πίνδου».
Ο Δαβάκης γράφει: Έχω έλλειψη οπλισμού, ιματισμού, υποδήσεως και πυρομαχικών. Οι όλμοι στερούνται προωθητικών φυσιγγίων. Δεν έχω κλινοσκεπάσματα. Δεν έχω πέταλα (άκου δεν έχω πέταλα), τηλεφωνικά σύρματα, καλώδια.
Κουβέντα για όλα αυτά. Γράφετε τόσες ανακρίβειες, γράψτε και μια αλήθεια. Δεν βαρεθήκατε να γράφετε για τον Γιαννάκι;