Έλληνες Οικονομικοί Διευθυντές
[ΣΕΟΔι=Σύνδεσμος Ελλήνων Οικονομικών Διευθυντών]

20131205

Προσεγγίζοντας στο τέλος του 2013, εμείς οι Οικονομικοί Διευθυντές και σύμβουλοι επιχειρήσεων, εντείνουμε τις προσπάθειες και εκτιμήσεις για τον απολογισμό του έτους που πάει να ολοκληρωθεί. Η ίδια πρακτική διατρέχει και ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας μας που στην πατρίδα μας δοκιμάζεται από πολλά δεινά.

Επιχειρήσεις και νοικοκυρά, κάθε συμπολίτης, ψάχνει να δει σημάδια ανάκαμψης . Ο άνεργος, κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα που κατά τα άλλα αποτελεί τον αιμοδότη του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, όπου επί μακρόν στην ταλαίπωρη πατρίδα μας ασκείται το σπορ του ρουσφετιού, των πελατειακών σχέσεων με πρωτοστάτες τους πολιτικούς της παρακμής, της διαπλοκής και αναξιοκρατίας, με κομμένη την ανάσα αναζητά σωσίβιο για την επιβίωσή του. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που εγκατέλειψαν τη μάχη, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, βάζοντας τέλος στη ζωή τους.

Το κλειδί για την επίλυση του προβλήματος είναι η ανάπτυξη, που οι πολιτικοί ταγοί μας υπόσχονται ένθεν κακείθεν, πλην όμως αυτή δεν έρχεται. Ακόμη και οι εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας καρκινοβατούν, δείχνοντας με το πιο τραγικό τρόπο την δυσπιστία των επενδυτών στην Ελλάδα της κρίσης. Τούτο από μόνο του δείχνει ξεκάθαρα ότι η κρίση είναι εδώ, είναι παρούσα και δεν λέει να μετακινηθεί, αφού τα γενεσιουργά αίτια δεν έχουν εξαλειφθεί.

Και ο ποιο αδαής αντιλαμβάνεται ότι αυτοί οι πολιτικοί των τελευταίων δεκαετιών, που προκάλεσαν την κρίση, είναι κομμάτι δύσκολο να οδηγήσουν στην επίλυση του προβλήματος. Και είναι όντως μάταιο. Τι τους ζητάς αδερφέ μου; Να αυτοχειριαστούν; Να ενοχλήσουν τους πελάτες τους που αποτελούν το στερνό τους αποκούμπι και καταφύγιο; Αυτούς που σιτίζονται στον δημόσιο τομέα, χωρίς να το αξίζουν; Πάρ’ το σαν αίσθημα αυτοσυντήρησης, αφού το βλέπεις ότι δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Ακόμη και την εκποίηση της αδρανούς δημόσιας περιουσίας δεν είναι σε θέση με στοιχειώδη εντιμότητα να κάνουν κάτι ουσιαστικό. Κάθε τρεις και λίγο σκάνε χοντροκομμένα περιστατικά αδιαφάνειας και ρεμούλας. Είναι στο αίμα τους! Και όσο αντιλαμβάνονται ότι λίγα είναι ακόμα τα ψωμιά τους, τόσο περισσότερο αποθρασύνονται, ρίχνοντας νερό στο μύλο της πέρα για πέρα ανεδαφικής και ανερμάτιστης αντιπολίτευσης που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τον τόπο, ενώ κατ’ ουσίαν πριμοδοτεί με όσα λέει και κάνει τους «σωτήρες».

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, αυτή εδώ η κρίση οριοθετεί το τέλος μίας εποχής και την ανατολή μίας καινούργιας. Αυτή η μεταβολή θα διατρέχει, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, τον κάθε έναν από μας που έχουμε γαλουχηθεί με πρακτικές που μας οδήγησαν στην συμφορά. Μιλάμε για τα ήθη, τις συνήθειες και τη διάσπαρτη διαφθορά. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας και για τον τόπο. Το δυσάρεστο, όμως, είναι ότι δεν έχουμε ισχυρά σημάδια γι’ αυτή τη μεταβολή που θα μας οδηγήσει στη νέα σελίδα. Πλατιά στρώματα της κοινωνίας μας έχουν διαποτιστεί με τις αντιλήψεις του καταστροφικού χθες. Και το μεγαλύτερο δράμα, είναι ότι εν όσω αυτή η μεταβολή καθυστερεί, τόσο περισσότερο ελλοχεύει ο κίνδυνος αφανισμού της χώρας, που έχει μία ένδοξη ιστορία και παράδοση πολιτισμού, αρχών και αξιών. Διαπλεκόμενα ΜΜΕ παίζουν τον εγκληματικό τους ρόλο, καθώς αποτελούν σημαντικό βραχίονα της παρακμής και της παρασιτικής συμπεριφοράς. Συνδικαλιστές της συμφοράς, το ίδιο ιδιοτελείς, χαμερπείς και εκμαυλισμένοι, συνήθισαν να χρησιμοποιούν τα πόστα τους σαν εφαλτήριο να μεταπηδήσουν σε θέσεις της κρατικής μηχανής, ή στο κοινοβούλιο, ακόμη δε και σε υπουργικούς θώκους. Σε άλλη εκδοχή αγωνίζονται να στραγγαλίσουν κάθε υγιή επιχείρηση που προσφέρει θέσεις εργασίας και αφού την διαλύσουν ή την απομακρύνουν από τη χώρα, χύνουν στη συνέχεια κροκοδείλια δάκρυα για τους άνεργους.

Όσο, λοιπόν, αυτά τα καρκινώματα δεν αντιμετωπίζονται με παστρική εκρίζωση, πολύ χλωμό μου φαίνεται να οδηγηθούμε σε πολιτική σταθερότητα και την συμπαρομαρτούσα ανάπτυξη. Όσο η επιζητούμενη διόρθωση, αναβάλλεται, αν και όφειλε να ξεκινήσει με δική μας πρωτοβουλία, ως πρώτιστη και αναγκαία τομή, και όχι μετά από υπαγόρευση των πιστωτών, τόσο η πατρίδα μας θα βυθίζεται στο βούρκο και τον όλεθρο. Και είναι όντως κρίμα όλα αυτά να συμβαίνουν στον ιερό τόπο που γέννησε τη δημοκρατία και σήμερα σε μία κορυφαία περίοδο παρακμής, να βιώνουμε τον εκφυλισμό της δημοκρατίας.

Και αν όλα αυτά τα μείζονα ζητήματα στοιχειοθετούν το δυσμενές κλίμα και επιχειρηματικό περιβάλλον, καθώς είθισται να λέγεται, τα οικονομικά στελέχη καλούνται να κινηθούν κατάλληλα, με σκοπό να αντιπαλέψουν τις αντιξοότητες και να εξασφαλίσουν την επιβίωση των επιχειρήσεων, όσων, εν πάσει περιπτώσει δεν έχουν οδηγηθεί στο λουκέτο. Αυτή η πλημμυρίδα των πτωχεύσεων, κρίνεται από πολλούς, ότι αποτελεί κομβικό στοιχείο για την μετάβαση στην νέα πραγματικότητα, καθώς εξοβελίζει από την αγορά μη ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Το καταλυτικό στοιχείο εδώ, είναι η έλλειψη ρευστότητας από τις τράπεζες, καθώς και αυτές, διέρχονται περίοδο βαθιάς κρίσης με καταιγιστικές αναδιατάξεις ακόμη δεν μας επιτρέπουν να δούμε την επόμενη μέρα. Σίγουρο είναι ότι αυτή η επόμενη μέρα θα όφειλε να έχει σαν συστατικά στοιχεία την εξυγίανση στο δημόσιο βίο, την συνεπακόλουθη πολιτική σταθερότητα, την επιστροφή των καταθέσεων, μετά από προσεκτική διαδικασία εντοπισμού μαύρου χρήματος και έντιμης φορολόγησης.

Η παράμετρος αυτή οδηγεί τους υπεύθυνους επί των οικονομικών των επιχειρήσεων στην συστηματική εξέταση και αν χρειάζεται, ριζική αναθεώρηση θεμελιακών ζητημάτων. Σαν τέτοια θα λέγαμε, επί παραδείγματι:

Επανεξέταση της πιστοδοτικής και πιστοληπτικής πολιτικής από τους προμηθευτές και προς τους πελάτες. Ιδιαίτερη έμφαση [δουλειά του Credit Control] στους κινδύνους επισφαλών απαιτήσεων που πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς, ακόμη και εκεί που χθες, δεν υπήρχαν υποψίες.

Κομβικό σημείο η προσεκτική διαχείριση αποθεμάτων προς την κατεύθυνση βελτιστοποίησης της ταχύτητας περιστροφής, ώστε να μην δεσμεύονται άσκοπα σημαντικοί πόροι που χρειάζονται σε πιο ζωτικούς τομείς.

Τέτοιες ενέργειες απαιτούν, αν δεν υπάρχουν, εγκατάσταση κατάλληλων συστημάτων πληροφορικής. Παραδοσιακές πρακτικές, δεν είναι αρκετές και δεν τελεσφορούν.

Οι περιστάσεις επιβάλλουν κάτω από την στενότητα των τραπεζικών χορηγήσεων σε επενδυτικά κεφάλαια και κεφάλαια κινήσεως, να δούμε προσεκτικά τη διάρθρωση του υλικού και άϋλου παγίου μας. Να προχωρήσουμε σε από-επενδύσεις, εκεί που δεν παραβλάπτεται η λειτουργικότητα της επιχείρησης.

Να αντιπαλέψουμε την νοοτροπία του Έλληνα που θέλει να έχει μία επιχείρηση ολό-δική του και να την λειτουργεί, συνήθως, εμπειρικά και να μην θέλει να μοιραστεί τις γνώσεις και την εμπειρία του με άλλους, που θα μπορούσε να εκτοξεύσει την επιχείρηση σε άλλα μεγέθη. Αυτή η παιδεία, δυστυχώς, απουσιάζει από το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Να ελπίσουμε ότι κάτω από την πίεση των συνθηκών θα ξεκινήσει ένα αντίστροφο ρεύμα; Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν ακόμη καλύτερη, αν δεν στεκόταν στα στενά ελληνικά πλαίσια, αλλά αν απευθυνόταν στην διεθνή αγορά, όπου υπάρχουν πολύ καλύτερες ευκαιρίες, τεχνογνωσία και μέθοδοι διοίκησης. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε ένα μειονέκτημα, μία έλλειψη της δικής μας επιχείρησης, να αποτελεί λύση και πλεονέκτημα για την άλλη επιχείρηση. Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να υπολογίζουμε σε συρρίκνωση των γενικών εξόδων με μέτρα εξορθολογισμού. Αυτά είναι στοιχεία για ένα τέλειο επιχειρηματικό πάντρεμα. Όταν αναφερόμαστε σε μεθόδους διοίκησης, οφείλουμε να σημειώσουμε και μερικές παθογόνες καταστάσεις του τόπου μας, όπου η διαπλοκή, το λάδωμα και οι αθέμιτες πρακτικές έρχονται, δυστυχώς, σε πρώτη μοίρα, ενώ καταστρέφουν την κοινωνία και τον τόπο. Ας μην μας εκπλήσσει το γεγονός ότι προτιμώντας τους Έλληνες εργολάβους [κοίταξε πατριωτισμό και τσιφτολεβετιά, αδερφέ μου, του Έλληνα πολιτικού!] που κατάφερε να φτιάξει οδικό δίκτυο, σε αυτά τα χάλια και κόστος 5 με 6 φορές υψηλότερο από αντίστοιχα ευρωπαϊκά έργα υποδομής!

Στην προσωπικότητα του οικονομικού διευθυντή θα βλέπαμε σαν θετικό στοιχείο το δίπολο, ήθος και κατάρτιση, ήτοι ενδεικτικά την πολυεθνική εμπειρία, την άρτια τεχνολογική στον τομέα της πληροφορικής ενημέρωση και την ικανότητα επαφών και επικοινωνίας στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης [επικοινωνία, management]. Στον αντίποδα, θεωρούμε δυσμενή στοιχεία συμπεριφοράς, την τάση προς αθέμιτες συναλλαγές και λαδώματα, την ανεπαρκή κατάρτιση σε τεχνικά ζητήματα διαχείρισης ρευστότητας και ελέγχου [Reporting, Controlling, Budgeting, Planning]

Εν όψει του 2014, θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος, αλλά δεν βρίσκω ισχυρά στοιχεία να το υποστηρίξω. Διαβλέπω εκλογές, που όμως θα καλέσουν το εκλογικό σώμα να επιλέξει μεταξύ του κακού και του χειρότερου. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη για την επόμενη μέρα, καθώς άγεται και φέρεται από το σύστημα που μας οδήγησε στη συμφορά.