20140527

Καθώς η ζέστη με το τέλος Μαΐου έσφιξε για τα καλά, επανέρχεται και πάλι το ζήτημα της πυροπροστασίας για το Σκαμνό.

Δυστυχώς πολλοί χώροι, ιδιωτικοί και δημοτικοί, καλύπτονται από χόρτα που σε λίγο θα ξεραθούν και θα αποτελέσουν κίνδυνο για πυρκαγιά. Ιδιαίτερο προβληματισμό δικαιολογεί η ύπαρξη οικοπέδων, μέσα στον οικισμό, των οποίων οι ιδιοκτήτες απουσιάζουν και το τελευταίο που τους απασχολεί είναι ο κίνδυνος πυρκαγιάς στο χωριό. Ωστόσο υπάρχουν σχετικές ρυθμίσεις που επιβάλουν στους ιδιοκτήτες των οικοπέδων την υποχρέωση να διατηρούν το χώρο καθαρό με κομμένα τα χόρτα, αλλά και τούτο, ατυχώς, δεν τηρείται. Υπάρχουν Δήμοι που αξιώνουν με αυστηρότητα την τήρηση αυτού του όρου και σε μερικές περιπτώσεις φθάνουν στο σημείο να προχωρούν με το δικό τους προσωπικό στην κοπή των χόρτων που στη συνέχεια μεταφέρουν το κόστος στους οικοπεδούχους, πλην όμως αυτό, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχει εφαρμοσθεί στο Δήμο Λαμιέων.

Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα είχα και μία χρήσιμη συζήτηση με τον Παπα-Στάθη στο χωριό μετά το πέρας της λειτουργίας την ημέρα του Αγίου Κωνσταντίνου. Ο ιερέας του χωριού στέκεται και σε ένα ειδικότερο ζήτημα για το οποίο αξίζει να στραφεί η προσοχή μας.

Ο λόγος γίνεται για τους πυροσβεστικούς δρόμους που αποτελούν βασικό όρο για μία αποτελεσματική πυροπροστασία. Ο ίδιος μου μεταφέρει την εμπειρία του από ένα πρόσφατο συνέδριο στο οποίο έλαβε μέρος. Οι διάφοροι δρόμοι και δρομίσκοι του χωριού, δηλαδή του κάθε χωριού, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να κλείνουν και να καταργούνται. Αντιθέτως, εκεί που άλλοτε περνούσαμε πεζή ή με τα γαϊδουράκια, τα άλογα και τις κατσίκες, μεταφέροντας αγροτικά εφόδια κλπ, με πλάτος 1 μέχρι 2 μέτρα, ενδείκνυται με την οικειοθελή συναίνεση των ιδιοκτητών να παραχωρηθεί μία πρόσθετη λωρίδα ώστε οι προσβάσεις αυτές να προσφέρονται και για τη διέλευση, όταν χρειασθεί, κάποιου πυροσβεστικού οχήματος. Εδώ, όμως, χρειάζεται και η μεγαλοψυχία των ιδιοκτητών για μία τέτοια πρωτοβουλία. Καλό παράδειγμα αποτελεί η διαπλάτυνση του αγροτικού – πυροσβεστικού δρόμου από την Ασπρόστρατα στην Παλαιά Βρύση, το παλιό χωριό και εκείθεν στο παλιό λατομείο. Αξίζει ένα μπράβο σε όλους τους συγχωριανούς που συνέπραξαν και εισέφεραν για το κοινό καλό. Το ίδιο θα πούμε για τον άλλο πυροσβεστικό δρόμο που προέκυψε από την Ασπρόστρατα προς Βορρά, ιδιοκτησία Κιτσάκη, πίσω Βρύση και εκείθεν Τσιτοπούλες [Κοιμητήριο]. Ακόμη και ο αγροτικό δρόμος από Σακουλόβραχο – Γρανισιώτη – Βίντζι, θεωρείται καλή κίνηση, αν και εδώ αντιμετωπίσθηκε το πρόβλημα της λαθροϋλοτόμησης στο δασύλλιο δρυός, με ριζικό ξεπάστρεμα ολόκληρων περιοχών του μοναδικού πνεύμονος περιαστικού πρασίνου του χωριού, κάτι που συνιστά απαράδεκτη εγκληματική ενέργεια. Ακόμη και ο δρόμος από τον Άγιο Ευστάθιο στη Γέφυρα Παπαδιάς και την περιοχή Αχλάδας, εξυπηρετεί τους συγχωριανούς που ασχολούνται με την κτηνοτροφία, ενώ υποστηρίζει και την πυροπροστασία.

Ατυχή περίπτωση μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αδρανοποίηση, κλείσιμο, του δρομίσκου από Τρανή Βρύση προς Ασπρόστρατα, όπου δεν κατέστη δυνατή η διαπλάτυνση του δρομίσκου αυτού, ώστε και η εσωτερική αυτή οδική διασύνδεση στο χωριό να καταστεί λειτουργικότερη, πέρα από το αυτονόητο όφελος της ασφαλέστερης πυροπροστασίας για το χωριό και τις παρακείμενες περιουσίες συγχωριανών.

Με την ίδια λογική ο Παπα-Στάθης επισημαίνει την ανάγκη εξασφάλισης πυροσβεστικής διόδου προς την λοφο-κορυφογραμμή στη βόρεια πλευρά του χωριού, ακίνητο της οικογένειας Κιτσάκη και κάτω, ώστε να προστατευθεί η περιουσία των αγαπητών συγχωριανών, αλλά και ολόκληρου του οικισμού. Εδώ, που με χαρά ο ιερέας του χωριού μαθαίνει για την ανέγερση και νέας οικοδομής σε έκταση που απέκτησε η οικογένεια από ιδιοκτησία Γ. Αποστολόπουλου και Π. Καρβέλη, χωρίς κατ’ ελάχιστον να παρακωλυθεί η νέα ανοικοδόμηση, επιζητείται η διατήρηση του δρομίσκου μέσω του αγροκτήματος Π. Καρβέλη που οδεύει προς το δάσος.

Παίρνοντας αφορμή από τη σκέψη του Παπα-Στάθη, με την οποία κι εγώ δηλώνω απολύτως σύμφωνος, καταθέτω τον προσωπικό μου προβληματισμό, που συνίσταται στο εξής:

Αν θα ήταν εφικτή η διάνοιξη μία οδικής – πυροσβεστικής πρόσβασης στην άκρη – κορυφή του δάσους και σε όλο το ύψος της κορυφής του λόφου που στα ανατολικά του αφήνει το πανέμορφο δάσος. Τούτο ενδεχομένως θα μπορούσε να επιτρέψει την δημιουργία ενός μικρού πυροσβεστικού δρόμου, ενώ ο παλαιός δρομίσκος, που σήμερα μόνον σαν υποτυπώδης κατσικόδρομος μετά δυσκολίας διακρίνεται, διερχόμενος μέσα από τη σάρα [απόκρημνη πλαγιά], δύσκολα μπορεί να μετατραπεί σε πυροσβεστικό δρόμο, όση καλή θέληση και αν επιδείξουν οι νέοι ιδιοκτήτες. Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να σημειώσουμε, ότι ο παλαιός υπόψη δρομίσκος, μετά την ιδιοκτησία Καρβέλη [πρώην Μαρίας Ζαλαώρα] και ήδη Κιτσάκη, σε απόσταση μόλις 100 περίπου μέτρων από την οδική φουρκέτα, εισέρχεται βορείως στο δάσος για να καταλήξει κάτω στο Βαθύρεμα και ως εκ τούτου δεν προσφέρεται για αποτελεσματική προστασία ολόκληρου του δάσους.

Σε κάθε περίπτωση οι πρωτοβουλίες αυτές οφείλουν να έχουν σαν γνώμονα την μέγιστη δυνατή πυροπροστασία του οικισμού και των αξιόλογων περιουσιών σε ακίνητα που κοσμούν το χωριό μας στην περιοχή αυτή, ενώ από την άλλη πλευρά με την μεγαλύτερη δυνατή επαγρύπνηση οφείλουμε όλοι μας να περιφρουρήσουμε τα περιαστικά αυτά δασύλλια από –δυστυχώς κι αυτό υπάρχει σε προκλητικό βαθμό- από ανεύθυνους και θρασείς λαθροϋλοτόμους.

ΓΑ