20140916
Πηγή: Ανιχνευτές / Τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα εἶναι ἀπὸ www.narthakion.com
Δύσκολη ἡ πρόσβαση στὸ κάστρο τοῦ Λιμογαρδίου. Ἂν δὲν ἒχετε 4Χ4, συνιστῶ νὰ ἀφήσετε τὸ αὐτοκίνητο στὰ ριζὰ τοῦ λόφου ἒξω ἀπὸ τὸ χωριὸ καὶ νὰ ἀνεβεῖτε μὲ τὰ πόδια. Ἡ θέα θὰ σᾶς ἀνταμείψῃ γιὰ τὴν κοπιαστικὴ ἀνάβαση.
Ὑποδομὲς γιὰ ἐπισκέπτες ἀνύπαρκτες… τὰ βάτα ἒχουν κλείσει μεγάλο μέρος τοῦ χώρου… ὁ ἐπισκέπτης ἀδυνατεῖ νὰ καταλάβῃ τὴν ἒκταση ποὺ καταλαμβάνει τὸ κάστρο… δὲν ἒχει πρόσβαση σὲ ὃλες τὶς πλευρές.
Σὲ πολλὰ σημεῖα τὸ τεῖχος ἒχει ἐξαφανιστεῖ, μάλλον ἒγινε οἰκοδομικὸ ὑλικὸ γιὰ τοὺς παλαιότερους κατοίκους τῆς περιοχῆς. Ἀπ’ὃτι εἶδα καὶ σὲ ἐκκλησία γειτονικοῦ χωριοῦ (Παλαιοχῶρι) ἀρχαῖα ἐνεπίγραφα μέλη εἶναι ἐνσωματωμένα στὴν τοιχοποιία της. (φωτ.)
Τὸ κάστρο κατέχει ἐπίκαιρη θέση στὴν ἀπόληξη τῆς Ὂθρυος, μὲ πανοραμικὴ θέα στὴν κοιλάδα τοῦ Σπερχειοῦ.
Τὸ Κυκλώπειο τεῖχος του, περικλύει ἒκταση 46.000 τ.μ., (ἡ ἀκρόπολη τῶν Μυκηνῶν 26.000 τ.μ.), ποὺ αὐτὸ καὶ μόνο τὸ γεγονός, ἀποδεικνύει ὃτι ἀποτελεῖ μνημεῖο ἀκροπόλεως μεγάλου ἀρχαίου βασιλείου καὶ σὲ ἀνασκαφὲς ποὺ ἒγιναν ἒξω ἀπὸ τὸ τεῖχος, ἒφεραν στὸ φῶς ἀξιόλογα ταφικὰ μνημεῖα. Στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ τείχους ὑπάρχουν πολλὰ κυκλικὰ οἰκοδομικά λείψανα. Σὲ δύο ποὺ ἒχουν ἀνασκαφεί, στὸ ἓνα βρέθηκε μαρμάρινο λιοντάρι καὶ χάλκινες αἰχμές δόρατος, καὶ τὸ ἂλλο ἦταν φοῦρνος ἐπεξεργασίας χαλκοῦ. Ἒχει δὲ ἐπισημανθεῖ, μεγάλος λαξευτὸς τάφος, κατὰ πάσα πιθανότητα ἀσύλητος, ὁ ὁποῖος πιθανολογεῖται νὰ εἶναι τοῦ Πηλέα ἢ τοῦ Ἀχιλλέα.
Στὸ κάστρο τοῦ Λιμογαρδίου, κατὰ πάσα βεβαιότητα βρισκόταν ἡ «Φθία» σὲ ὑψόμετρο 860 μέτρων, στὸ στρατηγικότερο σημεῖο ἐλέγχου τῆς κοιλάδας τοῦ Σπερχειοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἀκρόπολη, ποὺ ὑπάρχουν ἀπομεινάρια τοῦ ἀνακτόρου, φαίνονται ὃλες οἱ πόλεις τῆς Ἐπικράτειας τοῦ Ἀχιλλέα, καθώς καὶ οἱ περιοχὲς ποὺ παραχωρήθηκε ἡ ἐξουσία σὲ τοπικοὺς ἀρχηγούς, πλὴν τῆς Θαυμακίας.
Μετὰ τὴν κατάληψη καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Φθίας ἀπὸ τοὺς Θεσσαλοὺς τὸ 1100 π.Χ., οἱ ὁποῖοι ἒφθασαν μέχρι τὴ Βοιωτία, στὴν ἲδια ἀκρόπολη κτίστηκε ἡ πόλη Ναρθάκιον, τὴν ὁποία ἀναφέρουν: ὁ Πτολεμαῖος (ΙΙΙ 13-46), ὁ Ξενοφῶν (Ἀγησ. ΙΙ 2-7), ὁ Στράβωνας (Θ.C. 434.10) καὶ ὁ Ι. Βουρτσέλας στὸ βιβλίο του “Φθιώτις” (σελ. 70-71).
Τὸ τοπογραφικὸ πρόβλημα ποὺ ὑπῆρχε γιὰ τὴν πόλη Ναρθάκιον καθώς καὶ γιὰ τὴ Φθία «λύθηκε ὁριστικά», ὃπως γράφει ὁ Γάλλος ἀρχαιολόγος B. Laticheff, τῆς Γαλλικῆς Ἀρχαιολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, στὴ μελέτη του γιὰ τὶς ἐπιγραφὲς τῆς πόλεως Ναρθάκιον, ποὺ βρέθηκαν τὸ 1882 κοντὰ στὸ Λιμογάρδι (Δελτ. Ἑλληνικής Ἀλληλ. τῆς Γαλ. Σχολῆς Ἀθηνῶν, VI 1882, σελ 356-387 καὶ 580-586 Τ. ΙΙΙ ἀριθ. 307).
Ὁ Γάλλος ἀρχαιολόγος B. Laticheff τονίζει ἀκόμη στὴ μελέτη του γιὰ τὶς ἐπιγραφές ποὺ βρέθηκαν στὸ Λιμογάρδι, πὼς τὸ Ναρθάκιον ἦταν σπουδαία πόλη, διότι βρέθηκαν ὀνόματα 27 προξένων καὶ πρεσβευτῶν ποὺ ἦταν διαπιστευμένοι ἀπό Ἑλληνικὲς καὶ Μικρασιατικὲς πόλεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ οἱ Δελφοί. Τὸ ἲδιο ὑποστηρίζει καὶ ὁ Ἰ. Βουρτσέλας (Φθιώτις, σελ. 70-71).
Τὴ σπουδαιότητα τοῦ Ναρθακίου ἀποδίδουν, ὁ Γάλλος ἀρχαιολόγος καὶ ὁ Ἰ. Βουρτσέλας στὰ ἀρχαῖα μεταλλεῖα χαλκοῦ ποὺ ὑπάρχουν στὴν περιοχή Λιμογαρδίου.
Θεωρῶ ἀδιανόητο νὰ ὑπάρχουν τέτοια μέρη ἀναξιοποίητα! Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὃτι ἓνα πράγμα ἒχει νὰ καυχιέται η Ἑλλάδα… γιὰ τὴν δόξα τῶν προγόνων της!