20150812
Αγαπητές φίλες και φίλοι του Σκαμνού και του Πολιτιστικού μας Συλλόγου!
Βρίσκομαι στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να πληροφορήσω τους συγχωριανούς μας ότι ο Γιώργος Λ. Αστρακάς [84], μας άφησε χθες αναχωρώντας για το μεγάλο ταξίδι. Η κηδεία του Γιώργου θα γίνει αύριο, ώρα 16:00 στο Σκαμνό, όπου επέλεξε και άφησε την τελευταία του πνοή, συμβολίζοντας με τον πιο ισχυρό τρόπο την αγάπη και το δέσιμό του με το χωριό, όντας πολύ επιβαρυμένος στην κατάσταση της υγείας του.
Μεγάλη είναι η θλίψη μας και τεράστια η απώλεια για το μικρό χωριό μας, καθώς ο Γιώργος, που υπηρέτησε τον Πολιτιστικό μας Σύλλογο, όσο ελάχιστοι, υπήρξε μία μοναδική προσωπικότητα με εκτόπισμα που δυσκολεύομαι να βρω το όμοιό της. Πρωτότοκος γιος έχασε τον πατέρα του στα σκοτεινά χρόνια της κατοχής και έτσι από πολύ μικρός στάθηκε δίπλα στη χήρα μάνα του (κυοφορούσα την τέταρτη αδερφή του που τιμητικά έλαβε το όνομα του πατέρα, Λουκία) και στα υπόλοιπα αδέρφια του, δίνοντας σκληρή μάχη επιβίωσης. Η θεολογική κατάρτιση που έλαβε και οι βαθύτατη γνώση της Ελληνικής Γραμματείας όπου διακρίθηκε, τον ξεχώρισαν στο ευρύτερο περιβάλλον όπου και αν βρέθηκε στο διάβα της ζωής του. Ο λόγος που άρθρωσε απείχε από την συνηθισμένη μονότονη και κάπως «ξύλινη» γλώσσα των θεολόγων. Είχε ουσία, ρεαλισμό και γενναιότητα. Έχοντας δεχτεί το σκληρό χτύπημα απώλειας του πατέρα του σε παιδική ηλικία, με τη σφραγίδα των αντιπαλοτήτων της κατοχής που χώρισαν τους Έλληνες σε αντίπαλες παρατάξεις, βαθιά πληγωμένος, όπως είναι φυσικό και επόμενο, βρήκε το τεράστιο ηθικό ανάστημα και δύναμη να σταθεί υπεράνω αυτών των διχαστικών αντιπαραθέσεων και να εκφέρει λόγο τίμιο και αντικειμενικό για τα πράγματα που διαμορφώνουν ήδη την πρόσφατη ιστορία της πατρίδας μας, διαμορφώνοντας συνάμα και τις παρακαταθήκες για τους νεότερους. Αντίστοιχη ήταν και η στάση και πορεία της ζωής του σε κάθε έκφανσή της. Ήταν αυτό που λέμε «μορφωμένος» άνθρωπος, ένας τίτλος που δεν μετριέται με τους όποιους και όσους ακαδημαϊκούς τίτλους, αλλά με το βεληνεκές του κάθε ενός πάνω σε ζητήματα που δίνουν νόημα και ουσία στη ζωή και την κοινωνική διαπαιδαγώγηση. Ο Γιώργος υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος υπεύθυνος σύνταξης της Φωνής των Σκαμνιωτών, όπου κατάφερε να αποθησαυρίσει πολύτιμο υλικό με αναφορές σε ιστορικά στοιχεία, λαογραφικά δεδομένα και ήθη του χωριού μας, αλλά και σοβαρότατες νύξεις για τη ζωή και τον άνθρωπο. Οι θέσεις και οι απόψεις του για τις ανθρώπινες σχέσεις ήταν απόλυτες αλλά και κρυστάλλινες προς πάσα κατεύθυνση. Δεν είναι υπερβολή να πω, πως ο Γιώργος και η οικογένειά του υπήρξε πρότυπο και σημείο αναφοράς για όλους μας.
[Ο Γιώργος -τρίτος στη σειρά- με τους επιστήθιους φίλους του συγχωριανούς και συνομήλικους Δημήτρη και Αριστείδη Αποστολόπουλο, στο στρατό]
Για το λόγο αυτό εκτιμώ ότι ο Σκαμνός χάνει ένα πολύτιμο συγχωριανό που μας γέμιζε με τιμή και υπερηφάνεια.
[Στη μέση ο Γιώργος και δίπλα του οι Δημήτρης και Αριστείδης Αποστολόπουλος]
Εκφράζουμε από βάθους καρδιάς τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην αγαπητή μας Ελένη, τη σύντροφο της ζωής του και στα υπέροχα παιδιά που αξιώθηκε να αναδείξει, τον Λουκά και την Τίτσα. Παιδιά με άψογο ήθος και πολύ προηγμένη επιστημονική, ακαδημαϊκή κατάρτιση. Όταν γεννιέται ένα παιδί, η επικρατούσα ευχή στο Σκαμνό και όχι μόνον, είναι «να βγει χρήσιμο στην κοινωνία». Ο Γιώργος αυτό το πέτυχε. Μήπως αυτή δεν είναι η πιο έντιμη και σημαντική φιλοδοξία, στόχευση και ελπίδα μας;
GA