Ο Πόλεμος κατά της Ελλάδας.
Επίθεση της ιταλικής πλουτοκρατίας με αρχηγό της τον Μπενίτο Μουσολίνι.

Φθινόπωρο του 1940, Οκτώβρης μήνας και η Ελλάδα του λαού βρίσκεται μπροστά στις μπούκες των κανονιών του ιταλικού επεκτατισμού… Την πατρίδα την διοικούνε: ο φασίστας Μεταξάς και οι Γερμανοί βασιλιάδες Γκλύξμπουργκ.

Όλο το σινάφι τους.
Η εποχή εκείνη 1936-1940 ήτανε εποχή του πάγου στην κοιλιά, του ρετσινόλαδου, του πεταλώματος και της καυτερής πιπεριάς στον κώλο των αγωνιστών κομμουνιστών. Γεμάτες οι φυλακές και τα ξερονήσια, βόγκοι και βάσανα και καρτερία και ανάταση, όρθιες ψυχές και ο νους τους και η πίστη τους για τη νίκη και νικήσανε!!! Ιωάννης Μεταξάς, λοιπόν… Αντιλαϊκός…
28, Οκτώβρης του 1940, ανταριασμένος φθινόπωρος, βροχερός και κρύος και τα κανόνια βροντάνε στην ηπειρωτική Ελλάδα, επιτιθέμενοι οι Ιταλοί, αμύνονται οι Έλληνες, στρατός και λαός πολεμάνε και νικάνε. Οι κρατούμενοι αγωνιστές κομμουνιστές ζητάνε να βγούνε απ’ τις φυλακές και να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο, ο Μεταξάς τους το αρνήθηκε. Δεν μπόρεσε όμως να εμποδίσει το λαό, που τούτοι, οι αγωνιστές, τον καλούσανε να πολεμήσει τον εισβολέα και αυτό έγινε… Ο Μεταξάς τους κράτησε στη φυλακή και στο τέλος τους παραδώσανε όλους στους Γερμανούς κατακτητές φίλους τους. Ο Μανόλης Τσουδερός και ο Γεώργιος Γκλύξμπουργκ φεύγοντας απ’ την Ελλάδα είπανε: παραδώστε όλους τους κρατούμενους κομμουνιστές στα στρατεύματα κατοχής και αυτό έγινε… Και το πόσο τίμια φερθήκανε στον ελληνικό λαό το δείχνει η συμπεριφορά της «Φρείκους» που ήθελε να βασιλέψει στην Ελλάδα των Γερμανών τότε και δεν την άφησε ο Τσόρτσιλ. Της είπε: «θα πας τώρα, αλλά θα φύγεις μετά»… Αυτά κι άλλα πολλά γινόντουσαν τότε και τώρα, και απόδειξη της φιλαλήθειάς μου είναι ο Εβραϊσμός σήμερα που ξανασταυρώνει το Χριστό στην Παλαιστίνη.
Οι Ιταλοί υποχωρούν απ’ τους Έλληνες στην Αλβανία και ο Χίτλερ ετοιμάζει την εισβολή του από το έδαφος της Βουλγαρίας… Ο ελληνικός στρατός τους χαλάει τα σχέδια με τη συνεχή επίθεσή του… Οι Ιταλοί υποχωρούν και τα πράγματα βιάζουν τον Χίτλερ. Γι’ αυτό παίρνει την απόφαση, στις 20 του Γενάρη του 1941, με την ονομασία «Μαρίτσα» να επιτεθεί απ’ το έδαφος της Βουλγαρίας κατά της Ελλάδας και αυτό έγινε…

Οι Γερμανοί πλουτοκράτες με τον Χίτλερ

Ο Χίτλερ, μέχρι εκείνη τη στιγμή, έχει αιχμαλωτίσει όλη την Ευρώπη εκτός απ’ τη Σερβία που δεν κατάφερε να την κερδίσει με την πολιτική, την Ελλάδα που πολεμάει κατά της Ιταλίας, την Αγγλία που ήταν αδύνατο να την καταλάβει με ρεσάλτα, γιατί ήτανε νησί και οι Εγγλέζοι δεν του επιτρέψανε να βάλει πόδι στον τόπο τους και τη Σοβιετική Ένωση. Εδώ, πρέπει να πούμε, οι πλουτοκράτες δυτικοί, με την πολιτική τους ηγεσία βοηθήσανε τους χιτλερικούς στον εξοπλισμό τους και με την ελπίδα πως θα χτυπούσε το Λαϊκό Κράτος των Σοβιέτ, που ήταν νέο κράτος και μόνο του και τούτο να μείνουν ανενόχλητοι στην οικονομική και εδαφική εκμετάλλευση των λαών της Ευρώπης. Ας είναι, τούτη η συμπεριφορά των δυτικών ήτανε σε βάρος όλων των λαών της Ευρώπης… Οι πλουτοκράτες Γερμανοί με τον αρχηγό τους, τον Αδόλφο Χίτλερ, με καλά εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό αναβάλουν την επίθεσή τους κατά της Ρωσίας και ρίχνονται κατά της Ελλάδας, που είχε 60 χιλιάδες στρατό αγγλικό. Έξι Απριλίου 1941 οι Γερμανοί με την 12η Στρατιά και τον Στρατάρχη Βίλχελμ Φον Λιστ, επιτίθενται κατά της Ελλάδας από τα βουλγαρικά σύνορα και στη Γιουγκοσλαβία από Αυστρία, Βουλγαρία και Ρουμανία, η οποία και δεν άντεξε την επίθεση των Γερμανών.
Ο Στρατάρχης Λιστ, μαζί με τη στρατιά του και τη διαταγή για την επίθεση, είχε πάρει και τη διαβεβαίωση από τον Χίτλερ, για τα καθάρματα που θα εύρισκε στην Ελλάδα για να συνεργαστούνε με αυτόν: «πηγαίνετε στην Ελλάδα και θα βρεθούνε καθάρματα για να συνεργαστούνε μαζί σας», του είπε ο Χίτλερ. Και αυτό έγινε…
Έξι Απριλίου, χαράματα και φόρτσα επίθεση του Γερμανού Στρατάρχη Φον Λιστ, με όλα τα πολεμικά μέσα στα σύνορά μας απ’ τη Βουλγαρία. Ο Έλληνας αμύνεται, σκοτώνεται και σκοτώνει, λίγοι πολεμιστές Έλληνες, λίγα και ασήμαντα τα όπλα και με λίγες σφαίρες και ο έρανος υπέρ της αεροπορίας και όπλων που γινότανε επί 4ετία αντί για όλα αυτά πηγαίνανε στις τσέπες αυτουνών που τον κάνανε, όπως γίνεται πάντα… Οι Έλληνες αντί για όπλα έχουν τα στήθια τους… Και να το παράδειγμα του Λοχία Ιτζού. Άξιζε να είχαμε και το μικρό του όνομα, για να είναι ολόκληρο το όνομά του στη μνήμη μας!!! Ο Ιτζός διοικούσε ομάδα στο 118 πολυβολείο, σωθήκανε τα πυρομαχικά του και πιάνεται ζωντανός απ’ τους Γερμανούς, ο οποίος θαυμάστηκε από τον Ταγματάρχη Γερμανό, αλλά αμέσως εκτελείται γιατί σκότωσε πολλούς Γερμανούς εισβολείς…
Οι Γερμανοί συνεχίζουν την επέλασή τους, καταλαμβάνοντας ελληνικά εδάφη και τούτο, γιατί οι Στρατηγοί με το παρδάλεμα στη σκέψη τους, την αμφιβολία για τη νίκη ή όχι δεν τους άφηνε να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Έτσι, λοιπόν, στο Ανατολικό Μέτωπο οι Στρατηγοί Παπάγος, Μπακόπουλος, 60 χιλιάδες στρατό δεν τον βοηθήσανε να ξεφύγει της αιχμαλωσίας, της καταστροφής του.
Τούτο συμβαίνει σε όλα τα μέτωπα, σε όλο το στράτευμα… Η φιλογερμανική Μεταξοβασιλική δικτατορία είχε παίξει το ρόλο της… Απ’ την άλλη μεριά, της Γιουγκοσλαβίας: τούτη η χώρα χτυπιέται από τρία μέτωπα και διαλύεται χωρίς ανάσα. Οι Γερμανοί μπαίνουν από τη Δοϊράνη και πετυχαίνουν το κόψιμο της Ελλάδας σε πολλά σημεία, ανοίξανε τα πλοκάμια τους παντού στη Βόρειο Ελλάδα, ο ελληνικός στρατός διαλύεται και μένουν οι Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και οι Εγγλέζοι, όχι για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα του, αλλά για να γλιτώσουν οι ίδιοι από την αιχμαλωσία.
Εισβολή των πλουτοκρατών Γερμανών στην Ελλάδα, χαράματα 6ης του Απρίλη του 1941, το μέτωπο εγκαταλείπεται παρά τον ηρωισμό και αυτοθυσία του στρατού στα σύνορα, Ρούπελ κ.α. Γενικά, η γραμμή Μεταξά, όπως λεγότανε… Έξι, λοιπόν, του Απρίλη και οι άτρωτες γερμανικές μεραρχίες εισβάλουν στην πατρίδα…
Ο στρατός, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί πολεμάνε και νικάνε, λίγοι όμως και χωρίς μέσα πολέμου και με την προδοτική προπαγάντα και με τις ερωτοτροπίες των Στρατηγών, οι Γερμανοί του Στρατάρχη Βίλχελμ φον Λιστ, μπαίνουν στην ευθεία γραμμή για την αρπαγή όλης της Ελλάδας και οι πόλεις και τα χωριά και οι νομοί, το ένα μετά το άλλο χωριά και βουνά, πόλεις και ποτάμια ο Λιστ τα στέλνει δώρο στον Χίτλερ και την παρέα του Κρουπς και άλλων λωποδυτών. Ο Αλέξανδρος Παπάγος με τον Κ. Μπακόπουλο συμφωνάνε και διατάσσουν τη διάλυση του στρατού και αυτό γίνεται. Χρησιμοποιούνε τον γερμανόγλωσσο αντισυνταγματάρχη Α. Πετίνη, για σύνδεσμό τους. Τα πολεμικά πράγματα εξελίσσονται όπως τα θέλουν τούτοι. 60 χιλιάδες στρατός του μετώπου εκείνου, μέχρι τα τουρκικά σύνορα μένει εκτός μάχης. Ο αντιστράτηγος Γ. Μπάκος εκτελεί στρατιώτες, λιποτάχτες και μόνο τον εαυτό του φυλάει για το Υπουργείο Στρατιωτικών. Δίνεται στους Γερμανούς. Ο στρατηγός Γ. Τσολάκογλου υπογράφει τη συνθηκολόγηση του στρατού της Αλβανίας και ο Π. Δεμέστιχας είχε την ίδια τύχη.
Όλο το μέτωπο από τη Θράκη μέχρι την Αλβανία υποχωρεί. Κι εδώ, πρέπει να ξεκαθαριστεί το πράγμα. Πολλοί στρατηγοί και μεγάλοι πολιτικοί είχαν βατσινωθεί από τον Χιτλερισμό και θα το δούμε.
Ο Μεταξάς, φασίστας και Γερμανός, εκτός από τη γλώσσα και τους μεγάλους χριστιανικούς σταυρούς, είχε ριζώσει τον γερμανισμό του σε μεγάλη ομάδα Ελλήνων. Είχε φτιάξει το κουβέρνο του και τη νεολαία κατ’ εικόνα και ομοίωση του Χίτλερ και μια ασφάλεια και χωροφυλακή, Θεός να φύλαγε τον κοσμάκη απ’ αυτούς. Και γι’ αυτό ο Χίτλερ είπε στον Λιστ: “πηγαίνετε στην Ελλάδα και θα βρείτε καθάρματα να συνεργαστούνε μαζί σας”. Νέα τάξη πραγμάτων. Πόσο θρασύς και κυνικός ήτανε και πόσο ίδια είναι και σήμερα…
Ο Μεταξάς, η πολιτική του και η προπαγάντα. Το όνομα Μεταξάς είχε φτάσει στην απογείωσή του. Μέχρι που το είχανε φτάσει; Λέγανε πως, μαρμάρινη πλάκα την είχαν εντοιχίσει σε εμφανές μέρος της στρατιωτικής Ακαδημίας του Βερολίνου, ώστε να βλέπει το μάτι όλων όσων περνάνε από εκεί και να διαβάζει: “Ουδέν άλυτον στρατιωτικόν πρόβλημα παρά του Ιωάννου Μεταξά”. Τι ήτανε λοιπόν όλα τούτα; Η ιστορία το απέδειξε, θεοποίηση ατόμων, για εύκολο αποκοίμισμα του λαού, ένας τυχοδιωκτισμός μαζί με τη βία για τη λαιμαριά στο σβέρκο και εύκολο σκύψιμο του νου και του σώματος για εύκολη υποταγή για την εκμετάλλευση για εύκολο σύρσιμο του ανθρώπου στον πόλεμο, για άδειασμα της αποθήκης απ’ τα όπλα, για το χρήμα και, λέω, πως δεν μπορεί ο άνθρωπος να ανθρωπέψει, όταν το 2002 με τον ίδιο τρόπο και προπαγάντα περί Νέας Τάξης Πραγμάτων, μας γυρίσανε στο παρελθόν του Χίτλερ. Ας είναι, η στραβή προβατίνα ψάχνοντας, ψάχνοντας θα βρει το αρνί της… Οι σύμμαχοι μένουν μόνοι στη μάχη κατά των εισβολέων. Οι Έλληνες υπεύθυνοι δεν ήτανε διατεθειμένοι να πολεμήσουν τους Γερμανούς και γι’ αυτό οι σύμμαχοι θα ανεβαίνανε στο δικό τους σταυρό, για τη δική τους σωτηρία, μόνοι, εντελώς μόνοι.
Οι Γερμανοί ανενόχλητοι τώρα και με τους Έλληνες στην άκρη και με όλα τα μέσα πολέμου, με μια αεροπορία δυναμική, με αεροπόρους παλαβούς, μέχρι να βρούνε τον μπάρμπα τους και με κείνα τα αεροπλάνα στούκας, κυριαρχούν στα πεδία της “τιμής”. Τα τμήματα των Γερμανών σε ορεινές περιοχές ήτανε πάντα ευκίνητα, οι λόχοι ολιγάριθμοι και πολεμικοί, το ίδιο και αν είχανε μεταγωγικά, άρτια εξοπλισμένοι για γρήγορες κινήσεις και αποτελεσματικής επαφής κυκλωτικών χτυπημάτων, ωστόσο όμως ήτανε τρωτές τούτες οι δυνάμεις σε ορεινά περάσματα, όπως η Οίτη και ο Καλλίδρομος, αρκεί το κουβέρνο και οι στρατηγοί να θέλανε να πολεμήσουν, όμως τούτο δεν έγινε και οι Γερμανοί δεν χτυπηθήκανε. Εξήντα χιλιάδες Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Εγγλέζοι με τους στρατηγούς Μπλάμεϋ, διοικητής της μεραρχίας Αυστραλών, ο στρατηγός Φράυμπεργκ της μεραρχίας των Νεοζηλανδών και ο στρατάρχης Ουίλσον των Εγγλέζων και όλης της δύναμης. Υπήρχαν και άλλοι αξιωματικοί όμως εγώ δεν φρόντισα να τους μάθω, γιατί μου αρκούνε τα τρία κεφάλια, οι αρχηγοί