20130115 GA
Οι συντεχνίες που διαφεντεύουν αυτό το δύσμοιρο τόπο διατηρούν όλη τους την ισχύ και μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια να ορθοποδήσει η χειμαζόμενη Ελλάδα. Οι υπόψη κλίκες συμφερόντων που δρουν παρασιτικά σε βάρος της υπόλοιπης εκτός συστήματος κοινωνίας έχουν ισχυρές διασυνδέσεις στους χώρους λήψης των αποφάσεων και ιδίως στην Εθνική μας Αντιπροσωπεία. Δηλαδή ο λόγος και πάλι για τους πολιτικούς της παρακμής.
Ένα παράδειγμα που σήμερα και πάλι με βγάζει από τα ρούχα μου:
Εμπράγματη ασφάλεια στην τράπεζα και τα συμβόλαια με τη σχετική χαρτούρα, ένα βουνό, όπως υποδεικνύουν οι οξυδερκείς νομικοί. Και να ‘σου κι ένα περιφερειακό συμβόλαιο, τροποποίηση πράξης κανονισμού πολυορόφου ακινήτου, που μας λείπει.
Το βρίσκει ο συμβολαιογράφος, μετά και από τα μέτρα εξορθολογισμού των αμοιβών υποτίθεται, και σου δηλώνει: Είναι τόσες δεκάδες σελίδες προς 5 (πέντε) Ευρώ η μία σελίδα!
Και όλοι μας βέβαια γνωρίζουμε ότι στην προσπάθεια να μεγαλώσει ο αριθμός των σελίδων, λες και το εμπόρευμα πάει με το κιλό, χρησιμοποιούν υπερμεγέθη γράμματα και τεράστια περιθώρια, δεξιά και αριστερά στην κάθε σελίδα.
Όλοι μας γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι μία φωτοτυπία κοστίζει στα φωτοτυπάδικα, κάπου μεταξύ 10 και 20 λεπτά η σελίδα. Πως για τους συμβολαιογράφους φτάνει σ’ αυτό το εξωφρενικό ποσό;
Να σημειώσουμε ακόμη εδώ, ότι ο λόγος δεν γίνεται για μία πρωτογενή πράξη, κατάρτιση ενός συμβολαίου, που αναμφιβόλως συνεπάγεται εργασία και κόστος.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι ο συμβολαιογράφος διατηρεί αρχείο που συνεπάγεται επίσης κάποιο κόστος αρχείου. Εννοείται ότι εδώ δεν έχει φθάσει η ψηφιοποίηση και ο εκμηδενισμός του κόστους διατήρησης του αρχείου. Από την τεχνολογική πλευρά υιοθετούν τη μέθοδο του αραμπά.
Ο συμβολαιογράφος εξηγεί παραπλανητικά, ότι ένα μέρος του ποσού δεν το εισπράττει αλλά πάει κάπου αλλού. Μιλάμε για τα διάφορα ένσημα και συναφή κολοκυθόσημα, που ληστεύουν τον κοσμάκι, για να τα βλέπουν οι διεστραμμένοι μανδαρίνοι στον άρρωστο δημόσιο τομέα και να ενθουσιάζονται, αφού μ’ αυτά αποκτά το ντοκουμέντο κατά τη νοσηρή τους αντίληψη… πρόσθετο κύρος. Να σκεφθείς ακόμα φίλε μου, αυτά τα τέλη πάνε και πάλι σε ένα δικό τους ταμείο, αλλά θολώνουν κάπως την κατάσταση.
Επιπροσθέτως σου εξηγεί ότι αυτό το τέλος ορίζεται από το Σύλλογο και δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Πίσω από αυτό το Σύλλογο ταμπουρώνονται και σου σερβίρουν τις ταρίφες, που αποκλείουν το περιθώριο κάποιος να σου φερθεί πιο ανθρώπινα. Να σου θυμίσω φίλε μου, ότι οι ταρίφες ακολουθούν το τίμημα. Γίνονται δηλαδή κατά κάποιο τρόπο συνέταιροι!
Το ερώτημα που αυτομάτως ανακύπτει, είναι αν και πόσοι Έλληνες της σήμερον, που δεινοπαθούν, μπορούν μεσούσης της κρίσης να κερδίζουν τέτοιο τρελό μεροκάματο;
Ειλικρινά πιστεύουμε ότι με τέτοια νταβατζιλίκια θα ορθοποδήσει η χώρα; Δεν βλέπουμε, στ’ αλήθεια, ποιες δυνάμεις επιτέλους θα εξοβελίσουν από το σώμα του απλού Έλληνα πολίτη αυτά τα παράσιτα.
Για όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα που επί πολλές δεκαετίες έχουν βαθιά ριζώσει στη δύσμοιρη πατρίδα μας, φταίνε οι πιστωτές και η τρόικα ή εμείς οι ίδιοι;