FtS62
Υπό Γεωργίου Πούλιου
Δικηγόρου Παρ Αρείω Πάγω, Αθήνα
Η πρώτη διαφωνία μεταξύ Πάπα και Πατριαρχείου (Βυζαντίου) άρχισε μετά το 800 μ.Χ.
Την περίοδο αυτή την κηδεμονία του νεαρού Αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ έχει ο διεφθαρμένος θείος του Βάρδας, αδελφός της μητέρας του Θεοδώρας, την οποία κούρεψε και έκλεισε σε Μοναστήρι.
Αντίπαλος του Βάρδα είναι ο Πατριάρχης Ιγνάτιος.
Ο Βάρδας τον Ιγνάτιο καθαίρεσε και στον Πατριαρχικό θρόνο ανέβασε το Φώτιο, ένα λαϊκό που το «’Αγιο Πνεύμα» μέσα σε μια εβδομάδα τον προήγαγε σε Πατριάρχη. Στο σημείο αυτό αρχίζουν τα προβλήματα.
Οι Πάπες μέχρι και σήμερα υποστηρίζουν, ότι είναι διάδοχοι του Αποστόλου Παύλου και ως διάδοχοι (του Αποστόλου Παύλου) έχουν τα πρωτεία.
Με αυτό το σκεπτικό, ο τότε φιλόδοξος και αρχομανής Πάπας Νικόλαος Α΄ αρνήθηκε να επικυρώσει την πραξικοπηματική καθαίρεση του Ιγνατίου και την ενθρόνιση του Φωτίου. Έτσι άρχισε η πρώτη σχισματική διαφωνία. Ποιος έχει το πάνω χέρι. Ποιος έχει την εξουσία. Δηλαδή την εποχή εκείνη οι διαφορές Πάπα και Βυζαντίου δεν ήταν δογματικές. Μάλλον ο καυγάς για «το πάπλωμα».
Η αλήθεια είναι ότι οι δυτικοί διακρινόντουσαν για την αμορφωσιά τους και την έλλειψη παιδείας, εν αντιθέσει με τον ανατολικό κόσμο ο οποίος είχε Ελληνική Παιδεία.
Το Σχίσμα ολοκληρώθηκε το έτος 1054, επί Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλαρίου και Πάπα Ρώμης Λέοντος Θ’.
Μία αντιπροσωπεία Παπικών δεν έγινε δεκτή, ούτε από τον Αυτοκράτορα, ούτε από τον Πατριάρχη.
Τότε οι Παπικοί μπήκαν στον Ναό της Αγίας Σοφίας (μπουκάρανε, όπως θα έλεγε και ο Κίμωνας Κουλούρης) και άφησαν τις επιστολές και τον αφορισμό του Πατριάρχη πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Έκτοτε οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών πήγαν από το κακό στο χειρότερο, παρά τις απόπειρες συμβιβασμού, με τις δραματικότερες, τη Σύνοδο της Φερράρας και της Φλωρεντίας, ως και εκείνη του τραγικού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, ο οποίος λίγο πριν από την άλωση της πόλης κήρυξε την ένωση των δύο εκκλησιών, με κοινή λειτουργία, στον ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στην Ελλάδα έφερε στο φως της δημοσιότητας τις μακρυνές διαφορές που χωρίζουν τις δύο εκκλησίες και επανέφερε στο προσκύνιο το θεολογικό διάλογο που εδώ και λίγες 10ετίες έχει ξεκινήσει μ΄απώτερο σκοπό την επανένωση των δύο εκκλησιών.
Το Σχίσμα του 1054 δημιούργησε τεράστιες διαφορές. Έφερε σ΄ απόσταση τους Ορθόδοξους με τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω τις πιο κάτω (διαφορές):
Το πρωτείο του Πάπα. Οι Ορθόδοξοι δεν αναγνωρίζουν πρωτεία, αντίθετα ισοτιμία.
Το αλάθητο του Πάπα, το οποίο απορρίπτουν οι Χριστιανοί.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία υποστηρίζει, ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο εκ του Πατρός, αλλά και εκ του Υιού (=filioque). Οπι ορθόδοξοι δέχονται ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόν εκ του Πατρός, σύμφωνα με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων της Νικαίας (325) και της Κωνσταντινουπόλεως (381).
Το χρίσμα δίδεται στα παιδιά σε ηλικία 7 ή 12 χρόνων. Στους Χριστιανούς το χρίσμα δίδεται αμέσως με το βάπτισμα.
Ο καθολικός παπάς όταν βαπτίζει το παιδί λέγει «εγώ σε βαπτίζω» και το ραντίζει. Ο Χριστιανός παπάς λέγει «βαπτίζεται ο ή η δούλος (-λη)» με τη συνεργασία του Αγίου Πνεύματος και με τριπλή κατάδυση στο νερό.
Οι καθολικοί στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας λαμβάνουν μόνο το σώμα του Χριστού, υπό τη μορφή όστιας (αζύμου), τα δε παιδιά δεν κοινωνούν, επειδή δεν εχουν δεχθεί το χρίσμα. Οι Χριστιανοί λαμβάνουν το σλωμα και το αίμα του Χριστού, ως και τα παιδιά.
Οι καθολικοί εξομολογούνται σε ιδιαίτερο χώρο (παραβάν) και δεν έχει καμιά επαφή ο εξομολογούμενος με τον ιερέα. Ο Χριστιανός έχει άμεση επαφή με τον Ιερέα.
Οι καθολικοί ιερείς δεν παντρεύονται. Στους ορθόδοξους υπάρχουν και έγγαμοι καιάγαμοι.
Στους καθολικούς απαγορεύεται η διάλυση του γάμου. Στους Χριστιανούς σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ο Πάπας στη συνείδηση του Έλληνα είναι ανπιθύμητο πρόσωπο.
Δεν θα αναφερθώ στις διάφορες ατιμίες τους, ούτε στη Δ΄Σταυροφορία του 1204, που τα περιτρίματα του Πάπα κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και διέπραξαν τα αισχρότερα εγκλήματα. Θα αναφερθώ όμως στα πιο κάτω. Και αυτό γιατί είναι εχθρός της Ελλάδας.
Ο Πάπας αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία.
Ο Πάπαςενίσχυσε ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τους Μουσουλμάνους της Βοσνίας, εναντίον των ορθοδόξων της Σερβίας.
Ο Πάπας δεν έχει κάνει ούτε μία δήλωση για τη μαρτυρική Κύπρο.
Ο Πάπας κουβέντα δεν είπε για την γενοκτονία των Αρμενίων, Κούρδων, των Ελλήνων του Πόντου, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Ο αλάθητος – ο τερματοφύλακας – ο ηθοποιός και μετά ο Καρδυνάλιος, πρόσφτα θυμήθηκε να ζητήσει το έλεος και την άφεση από τον Ύψιστο.
Τα στημένα ευχολόγια του Πάπα (Ποντίφικα) περί ενότητος των Εκκλησιών και με τις προσχεδιασμένες συγνώμες του για τα εγκλήματα των καθολικών σε βάρος του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού ανά τους Αιώνες εμένα πολύ με προβληματίζουν.
Αθήνα 24.06.2001