Η ανεργία / νέες θέσεις εργασίας
Σοβαρό πρόβλημα η ανεργία καθώς αποτελεί τη χειρότερη μορφή κοινωνικής αδικίας που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις σε ποσοστά που προ πολλού κινούνται πάνω από το 10%. Σε 500.000 εκτιμούνται οι άνεργοι στη χώρα μας, ενώ στη μεγάλη δύναμη της ΕΕ, τη Γερμανία, ο ίδιος αριθμός κινείται γύρω από τα 5.000.000 ανέργους! Στη Γαλλία ήδη έχουμε έντονες κινητοποιήσεις των ανέργων, ενώ στην Ισπανία που έχει την κακή πρωτιά, ο δείκτης κυμαίνεται για πολύ καιρό στο 22%!
Μεγάλη η ανάγκη να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και καθώς το δημόσιο, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, όπως λέγεται, ήδη αποτελεί την εστία όλων των δεινών στον τόπο μας από τους ατέλειωτους πληθυσμούς των διορισμένων εκεί, μέσα από τις γνωστές μας νοσηρές διαδικασίες, δεν αφήνει κανένα περιθώριο, αλλ αντίθετα προβλέπεται να τροφοδοτήσει ακόμη περισσότερο την ανεργία, κινήθηκε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος προς την κατεύθυνση προσέλκυσης επενδύσεων στη χώρα μας, απευθυνόμενο σε επιχειρηματικούς κύκλους του Λονδίνου.
Δεν γνωρίζουμε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα της επίσκεψης αυτής του Ελληνα Υπουργού. Δικές μας πληροφορίες λένε ότι το ακροατήριο άκουσε χωρίς να μιλάει. Αυτό επιβάλλουν οι κανόνες ευγένειας. Ευχόμαστε να ακολουθήσουν καλά αποτελέσματα και να γίνουν δουλειές στον τόπο μας, να αποκτήσει εργασία και εισόδημα ο άνεργος πληθυσμός που συμβάλλει στην σταθερά διευρυνόμενη μάζα των πτωχών, ήδη γύρω στο 20% του πληθυσμού.
Δεν θέλουμε να μεμψιμοιρούμε, αλλά δεν βλέπουμε λόγους να ευελπιστούμε γιατί αυτό που λέγεται επιχειρηματικό κλίμα, το σύνολο δηλ. των συνθηκών που ευνοεί την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας από ελληνικά, αλλά και ξένα κεφάλαια, δεν κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το επιχειρηματικό / επενδυτικό κλίμα δεν βελτιώνεται όταν η ισχύουσα στον τόπο μας φορολογία, οι εργασιακές σχέσεις / το κόστος εργασίας, οι κρατικές υποδομές / η κρατική μηχανή, οι τηλεπικοινωνίες, τα συγκοινωνιακά δίκτυα μειονεκτούν σε σχέση με άλλες χώρες.
Ο Υπουργός μας γνώριζε πριν το ταξίδι του, και ασφαλώς το γνώριζαν και οι ακροατές του, ότι λίγες μέρες ενωρίτερα στη χώρα μας αυξήθηκε η φορολογία των κερδών σε ευρύ φάσμα επιχειρήσεων από το 35 στο 40%. Ηδη κινούμαστε σε ένα από τα υψηλώτερα επίπεδα φορολόγησης των κερδών ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Με τον ίδιο νόμο στη Ελλάδα υπήχθησαν σε φορολογία αυτά τα ποσά που ή ίδια πολιτεία διατηρούσε για πολλά χρόνια “αφορολόγητα” για να ενισχύονται τα δεσμευμένα εδώ κεφάλαια των επιχειρήσεων. Δηλ. είπαμε – ξείπαμε! Δείγμα αξιοπιστίας ενός ολόκληρου κράτους!
Το ίδιο ακροατήριο του Ελληνα Υπουργού γνωρίζει ότι εδώ, σ αυτό τον τόπο οι φορολογικές αρχές δεν εξασφαλίζουν φορολογική δικαιοσύνη και αποτελεί καθεστώς να εμφανίζεται κάθε τόσο η φορολογούσα αρχή και να ξαναζητά φόρους που ήδη οι συνετές επιχειρήσεις έχουν πληρώσει. Μιλούν για κατ αποκοπήν φορολογία προκειμένου να κλείσουν οι ανέλεγκτες χρήσεις / διαχειριστικές περίοδοι. Εξοπλισμένες οι φορολογικές αρχές μας με ιδιότυπες νομοθετημένες ευχέρειες / παράλογες σε πολλές περιπτώσεις τυπικότητες, πιέζουν τις επιχειρήσεις να πληρώσουν πρόσθετους φόρους, πέρα από τα παραπάνω ποσοστά, γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί χωρίς σεβασμό σε βασικούς κανόνες φορολογίας που κατοχυρώνονται ακόμη και από το σύνταγμα -ανάλογα με τις δυνατότητες κλπ- ασκούν μεγάλες πιέσεις, εφευρίσκοντας / καταλογίζοντας αστείες “παρατυπίες” με φοβερά πρόστιμα που σε καμία περίπτωση δεν προδίδουν φοροδιαφυγή. Ετσι λοιπόν με τον εκβιαστικό αυτό πρόσθετο φόρο καταλήγουν οι έντιμοι επιχειρηματίες να πληρώνουν κάπου μεταξύ 50-60% φόρο. Τέτοια φορολογική επιβάρυνση όμως δεν βλέπουμε σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ! Από την άλλη πάλι πλευρά βλέπει κανείς να συνεχίζονται και να διευρύνονται τα άδικα και ισοπεδωτικά συστήματα αντικειμενικής φορολογίας που πλήττουν το ίδιο δίκαιους και μη.
Οι αρμόδιοι συνεχίζουν να μην εντοπίζουν ωστόσο τη φοροδιαφυγή, να μην εισπράξουν από κει που πρέπει, καλλιεργώντας έτσι συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος των έντιμων. Με τους φοροκλέπτες όμως, δεν πάει μπροστά ο τόπος, δεν αναπτύσσονται σοβαρές επιχειρήσεις, να εργασθεί ο άνεργος πληθυσμός, να έχουμε μόνιμους / σταθερούς φόρους για τις ανάγκες της πατρίδας μας.
Τομές στο φορολογικό σύστημα
Μέσα στην κατακραυγή, την φορολογική αδικία που συνεχώς ογκούται, ακούγονται κάπου-κάπου μερικές εξαγγελίες που δυστυχώς ακόμη και αν έχουν κάποια ψήγματα αλήθειας, αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη επιφύλαξη από τους πολίτες.
Μας πληροφορούν για παράδειγμα για την ορθολογικοποίηση των φοροελεγκτικών μηχανισμών, αλλά δεν βλέπουμε κανένα αποτέλεσμα. Πιστοποιώντας αυτή την ανικανότητα το αρμόδιο Υπουργείο, προχωράει στην καθιαίρωση των ισοπεδωτικών αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης ή σε κατ αποκοπήν επιβολή φορολογίας που σε πολλές περιπτώσεις πλήττουν πολίτες με βάναυση αδικία και αμετροέπεια. Στα λόγια επιδεικνύεται κατανόηση και εξαγγέλεται κάθε τόσο η κατάργηση αυτού του τρόπου φορολόγησης. Ωστόσο ακάθεκτοι οι αρμόδιοι συνεχίζουν και διευρύνουν αυτές τις αυθαιρεσίες.
Εχουμε πολλά χρόνια τώρα που μας λένε ότι στη φορολογούσα αρχή ανακαλύφθηκε, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, η πληροφορική και προωθείται το έργο taxis. Οι προθεσμίες περαίωσης και λειτουργίας του νέου αυτού μηχανογραφικού συστήματος διαδέχονται η μία την άλλη με αλλεπάλληλες αναβολές και καθυστερήσεις. Ο στριμωγμένος στη γωνία, έντιμος φορολογούμενος πολίτης, ξέρει πολύ καλά ότι το έργο αυτό δεν έχει την απαραίτητη υποστήριξη από πολλές “θιγόμενες” πλευρές. Της Αρτας το Γεφύρι, ήταν πολύ απλούστερο έργο.
Μας πληροφορούν για την εισαγωγή του μοναδικού Αριθμού Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), καθώς οι φοροκλέπτες, κινούνται άνετα μέσα από την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών και όταν εμφανίζονται με καθυστερημένες οφειλές, ανοίγουν ένα νέο ΑΦΜ σε μία διπλανή Εφορία! Ολες οι συναλλαγές θα στηρίζονται στον μοναδικό αυτό ΑΦΜ που θα είναι η μοναδική συναλλακτική ταυτότητα των φορολογουμένων. Οι ίδιοι όμως που εισηγούνται το μέτρο, σπεύδουν να “εξαιρέσουν” τις τραπεζικές συναλλαγές, επειδή πολλοί ψηφοφόροι ενοχλούνται!! Αλλο ένα φιάσκο σε εξέλιξη, σκέπτεται κανείς.
Η φορολογική δικαιοσύνη που είναι ένα από τα βάθρα της συνολικής κοινωνικής δικαιοσύνης, αναβάλλεται και πάλι για το απώτερο μέλλον. Προσωρινά (το προσωρινά στην Ελλάδα, γνωρίζουμε πια , ότι δεν τελειώνει ποτέ!) εξοντώνονται οι μισθωτοί και οι μη φοροδιαφεύγουσες επιχειρήσεις!!
Για συνεργασία με τις λοιπές χώρες της ΕΕ να εντοπισθεί η φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, λευκής σαρκός, προϊόντων λαδώματος και πάσης φύσεως διαφθοράς, ούτες λόγος να γίνεται! Και τώρα μιλάμε στ αλήθεια για έλεγχο των ύποπτων καταθέσεων; Είναι δυνατόν;
Με τέτοιο σκεπτικό μπορεί να φθάσουμε και στο πόθεν έσχες ανθρώπων που θησαυρίζουν εδώ και δεκαετίες μέσα από παρασιτικές δραστηριότητες που ταλανίζουν τον τόπο μας και τον κρατούν σε κατάσταση στασιμότητας, στην ουρά της Ευρώπης. Γνωρίζει πολύ καλά ο μέσος Ελληνας, ότι στο δύσμοιρο αυτό τόπο -για να σταθούμε μόνον στη μεταπολεμική περίοδο- είδαμε τεράστιους πόρους να εξανεμίζονται, ενώ μας έχουν μείνει τα φοβερά χρέη! Είδαμε το σχέδιο Μάρσαλ με πόρους σοβαρούς και αναντίστοιχο αποτέλεσμα, είδαμε τα τεράστια ποσά για την λεγόμενη βιομηχανική, τουριστική, περιφερειακή ανάπτυξη με τις γεναίες επιδοτήσεις, να δημιουργούν ισχυρούς βιομήχανους και λοιπούς επιχειρηματίες, ωστόσο δεν έχουμε, δεν αποκτήσαμε βιομηχανία (εξαιρούνται μερικές, δυστυχώς ελάχιστες, φωτεινές εξαιρέσεις), δεν έχουμε παρά καταχρεωμένα Ξενοδοχεία. Στον τόπο μένουν τα χρέη και οι ποικιλώνυμες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που απομιζούν τον κρατικό προϋπολογισμό. Α! ξεχάσαμε! Μας έμειναν και οι διάφοροι μεσάζοντες.Λίγο τό ‘χεις κι αυτό; Κι αυτοί πήγαν πολύ καλά και δίνουν τη δική τους μάχη!
ΔΕΚΟ
Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας ευρίσκονται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, αλλά δεν είναι κάτι καινούργιο. Το πρόβλημα είναι παλαιό εδώ και δεκαετίες, αλλά όλες οι Κυβερνήσεις είχαν λόγους να τηρούν ένοχη σιωπή. Τώρα είναι αντιμέτωπη η Κυβέρνηση με το πρόβλημα στη δημιουργία του οποίου όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις έχουν συμβάλλει. Το πτώμα ξέβρασε και δεν αποκρύπτεται πια, αφού κοντεύει να συμπαρασύρει σε οδυνηρές περιπέτειες όλο τον τόπο. Ολα εδώ πληρώνονται! Το κακό είναι ότι πληρώνονται από τους μη υπαίτιους.
Ταλαιπωρήθηκε ο τόπος μας για δεκαετίες μετά τον πόλεμο και το διχασμό των Ελλήνων σ αυτούς που είχαν μοίρα στον Ηλιο, θέση στο Δημόσιο, άδεια να ασκήσει μία προνομιακή επαγγελματική δραστηριότητα κττ. Οι υπόλοιποι μισοί περίπου Ελληνες, ήταν στο περιθώριο, δεν ήταν “Εθνικόφρονες”, έτσι το έλεγαν το παραμύθι τότε! Μόλις μετά την κατάρρευση της δικτατορίας άρχισε να γίνεται λόγος και πράξη η εξομοίωση και η αδελφοποίηση όλων των Ελλήνων. Πληθωρισμός αντιστασιακών αμέσως μετά, συντάξεις, τιμές και ατέλειωτα πανηγύρια και πιστέψαμε ότι ο αδελφωμένος πλέον αυτός λαός θα τραβήξει το δρόμο της προόδου. Οι μή προνομιούχοι Ελληνες, αποκαταστάθηκαν, αλλά δυστυχώς ο δίσμοιρος τόπος δεν έμελλε να ηρεμήσει, όπως του άξιζε. Στους βολεμένους του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου Τομέα κττ προστέθηκαν στρατιές από τους αδικημένους και να το σημερινό πρόβλημα με το νέο διαχωρισμό και πάλι σε προνομιούχους και μη.
Ο φιλότιμος νεοέλληνας που εργάζεται σκληρά, πληρώνει τους φόρους του, πασχίζει για τον τόπο του, βρίσκεται στη μερίδα των κατατρεγμένων και αδικημένων και όλα αυτά στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης που επαγγέλλονται τα λεγόμενα κυβερνητικά κόμματα εξουσίας! Οι νέοι προνομιούχοι του κρατικού τομέα και των ΔΕΚΟ, των κρατικών τραπεζών και παρόμοιων οργανισμών αποτελούν τους ευνοημένους, τους τυχερούς. Πολλές απολαβές, απόλυτη σιγουριά για τη θέση τους, ευμενή συνταξιοδότηση -επειδή κουράζονται, καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια σε σχέση με άλλους εργαζόμενους-, ισχυρότατη συνδικαλιστική εκπροσώπηση που πετυχαίνει με μαθηματική ακρίβεια ό, τι θέλει, συνδιοίκηση των επιχειρήσεων και οργανισμών, αναξιοκρατική εξασφάλιση της λιγώτερης προσπάθειας, τα πάντα!! Για τα λάθη, για την αναποτελεσματικότητα, για τη διασπάθηση του δημόσιου χρήματος, για τις φοβερές ζημιές που καλύπτει ο μη προνομιούχος Ελληνας πολίτης, για την πλήρη αποχή εισφοράς έστω και συμβολικών ποσών φόρων στο ταμείο του κράτους που με τη σειρά του πρέπει να τα καταφέρει με την άμυνα, την παιδεία, την υγεία, την παραμονή στους κόλπους της Ευρώπης κττ, ούτε λόγος να γίνεται!
Το πλείστον των πολιτικών, -σημεία των καιρών και αυτά- αποφεύγει να τοποθετηθεί με καθαρές κουβέντες στο πρόβλημα. Τους λόγους τους γνωρίζουν οι μη προνομιούχοι Ελληνες. Διαφωνίες ενοπίζονται όχι πλέον ανάμεσα στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα, αλλά μέσα σ αυτά! Ο μέσος Ελληνας έχει συνηθίσει πια να μην ακούει όλη την αλήθεια από τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο. Γνωρίζει ότι η δημοκοπία, το πολιτικό κόστος είναι όροι κλειδιά και δεν παραξενεύεται πλέον, γιατί κανένας δεν βλέπει τον …βασιληά που είναι γυμνός (κατά τον μύθο του Andersen). Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο, όταν που και που ακούμε μερικές αλήθειες, σταράτες κουβέντες, από τους πολιτικούς ηγέτες μας, να υποψιαζόμαστε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει, πάλι κάποιο παιχνίδι παίζεται.
Επειδή οι αριθμοί μας λένε όμως την καλύτερη αλήθεια, ας τους αφήσουμε να δείξουν κάποιες στοιχειώδεις συγκρίσεις:
απασχολούμενοι σε μέσο μηνιαίο κόστος ανά εργαζόμενο χιλ. Δρχ.
Ιδιωτικός τομέας 280
δημόσιοι υπάλληλοι 410
ΔΕΚΟ 580
ΔΕΗ 500
ΟΤΕ 570
ΟΑΣΑ 565
Ολυμπιακή 950
ΟΣΕ 440
Βιομηχανία 512
Εμπόριο 340
Τράπεζες 550
Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη μιλάμε; Ετσι θα πάει μπροστά η Ελλάδα;
ΓΝΑ