FtS37
Πολλά καλά σχόλια ακούμε για την ΦτΣ και ευχαριστούμε τους φίλους μας για την καλοσύνη τους και την ενθάρρυνση που μας παρέχουν. Δεν αναφερόμαστε ονομαστικά και αναλυτικά, υπακούοντας και σε κάποιους κανόνες σεμνότητας. Χαιρόμαστε που μας καλείτε, αρκετοί φίλοι, να επιταχύνουμε την έκδοση σε μηνιαία βάση, αλλά οφείλουμε να πούμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν -τουλάχιστον για την ώρα- κάπως δύσκολο και δαπανηρό.
Αντίθετα θεωρούμε επιβεβλημένο να αναφερόμαστε στην ασκούμενη κριτική, διότι, εάν και εφ όσον αυτή η κριτική γίνεται καλόπιστα και εποικοδομητικά, μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι, να μάθουμε από τα λάθη και αδυναμίες μας κατά το μέτρο των δυνάμεών μας.
Έτσι λοιπόν δεχθήκαμε την περίπου οργισμένη αντίδραση του Καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης κ. Δ. Γιαννακόπουλου για το σχόλιο / θέση του κ. ΓΝΑ στο περασμένο φύλλο για την μέση εκπαίδευση. Φθάνει στο σημείο να μας καταλογίζει εμπάθεια κατά των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης!
Ο κ. Δημήτρης Ι. Τζιβάρας είχε την καλοσύνη, ομολογουμένως σε ηπιότερο τόνο και με φιλική διάθεση, να κάνει παρατηρήσεις για την ύλη, το θεματολόγιο της ΦτΣ.
Έτσι λοιπόν μας συστήνει να συγκεντρωθούμε στα θέματα που έχουν να κάνουν με τους ένδοξους προγόνους μας, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, για παράδειγμα, μα και τόσους άλλους που έδρασαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας, στα δικά μας χώματα. Το ίδιο για τις παραδόσεις και τα λαογραφικά στοιχεία.
Αποτρέπει ο Δημήτρης από θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας στα οποία υπάρχει συνήθως ο κίνδυνος να έχουν και κάποια πολιτική ή κομματική διάσταση, ήτοι κάτι από το οποίο η ΦτΣ οφείλει να πάρει αποστάσεις. Αναφέρει συγκεκριμένα το θέμα μας για την πορεία της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη συνθήκη του Μάαστριχτ για την οποία υπάρχουν και Έλληνες που δεν την υποστηρίζουν. Το ίδιο για το θέμα μας με την μέση παιδεία και τη στάση των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, μέσα από το οποίο μπορεί να εκτίθενται μεν κάποιες απόψεις, ίσως και δικαιολογημένες, αλλά σίγουρα εδώ υπάρχει το μεγάλο ζήτημα περί τα ιερά συνδικαλιστικά δικαιώματα των απεργών που, κατά την εκτίμηση του Δημήτρη πάντοτε, σε κάμμυα περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητούνται κττ.
Απαντούμε στον ιδιαιτέρως αγαπητό Δημήτρη, με τη βεβαιότητα ότι σέβεται το διάλογο και την έκφραση διαφορετικής γνώμης:
Δεχόμαστε και συμφωνούμε με το θετικό μέρος των παρατηρήσεων, έχουμε δισταγμούς να συμφωνήσουμε απολύτως με το υπόλοιπο τμήμα των παρατηρήσεων δηλ. για ό, τι μας αποτρέπει να προσεγγίζουμε ως θέματα.
Οι αναφορές και η μελέτη της δράσης και διδαχής μας από τους ένδοξους προγόνους μας είναι πράγματι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένο. Είμαστε ευχαριστημένοι για το ότι οι αρθρογράφοι μας, συγχωριανοί, παρουσιάζουν καλή δουλειά στο κεφάλαιο αυτό και είμαστε σίγουροι ότι θα το πράξουν και στο μέλλον.
Έχουμε πράγματι την μεγάλη τύχη και την τεράστια κληρονομιά να είμαστε Έλληνες και να διδασκόμαστε από την ιστορία και τη στάση των σπουδαίων προγόνων μας που έζησαν και έδρασαν στα ιερά αυτά χώματα στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν. Είναι αυτοί οι Έλληνες που φώτισαν την Οικουμένη με την προσφορά τους στην επιστήμη, τα γράμματα, τη δημοκρατία, στον άνθρωπο, στον πολιτισμό.
Και με μόνη τη σκέψη στην τεράστια αυτή ευθύνη και το βάρος της κληρονομιάς, καταλαμβάνεται κανείς, σαν σύγχρονος πλέον Έλληνας, από δέος μα και την αίσθηση της μεγάλης ευθύνης που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα. Αυτή η ευθύνη -εκτιμούμε εμείς- μας υποχρεώνει να υιοθετήσουμε στο δικό μας διάβα από αυτό τον τόπο, τέτοιες στάσεις ζωής και συμπεριφορές που δεν θα απογοήτευαν τους ένδοξους προγόνους μας. Τα μηνύματα των δεν τα βλέπουμε μόνο σαν ερεθίσματα για μελέτη και σχολιασμό, μα σαν μπούσουλα για τη δική μας καθημερινή δράση. Να στηριχθούμε στα δικά τους διδάγματα να τους δικαιώσουμε και να προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο.
Έτσι λοιπόν, εκτιμούμε ότι το θεματολόγιο της ΦτΣ, αλλά και το θεματολόγιο των όποιων καθημερινών συζητήσεών μας δεν μπορεί να στρέφεται αποκλειστικά και μόνο προς το χθες. Δεν θα μας το συγχωρήσουν αυτό οι ένδοξοι πρόγονοί μας οι οποίοι μας μίλησαν για “το ελεύθερον, το εύψυχον, το εύδαιμον”. Οφείλουμε να προβληματιζόμαστε αναμφιβόλως και με τα σύγχρονα μεγάλα προβλήματα της Σκαμνιώτικης και ευρύτερης κοινωνίας της οποίας αποτελούμε κύτταρα. Το ζητούμενο είναι να έχουμε γνώμη. Να μη φοβόμαστε την ελευθερία στην έκφραση γνώμης και να την υπερασπιζόμαστε, ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε. Από τις διαφορετικές απόψεις μπορεί να συνθέσουμε το καλύτερο. Να δούμε με βάση το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Οι πρόγονοί μας, έφτιαξαν Παρθενώνες, δίδαξαν στα δικά μας χώματα των Θερμοπυλών την φιλοπατρία και τη γενναιότητα. Το ίδιο πρόσφατα στα ίδια δικά μας χώματα, δίδαξε με τη θυσία του, το τραγικό του τέλος, ο Διάκος και ο Οδ. Ανδρούτσος. Λίγο πιο πέρα, στους Δελφούς, δημιουργήθηκε το παγκόσμιο επίκεντρο -με τα τότε δεδομένα-, αυτό που ονόμασαν ομφαλό της Γης. Οι αλλοδαποί επισκέπτες επισκέπτονται σήμερα αυτούς τους ιερούς χώρους, διερχόμενοι από το χωριό μας. Βλέπουν τα ευρήματα και τα εκθέματα στο Μουσείο, ενημερώνονται σχετικά και εκστασιάζονται με την Ελληνική Φυλή και το μεγαλείο της. Έρχονται σε επαφή μαζί μας με την καλύτερη προδιάθεση. Οφείλουμε να τους πείσουμε ότι αποτελούμε συνέχεια αυτού του πολιτισμού. Κάτι τέτοιο όμως χρειάζεται προσπάθεια και συνεργασία, χρειάζεται πρώτ΄ απ όλα, ιδέες και ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών, μέσα σε συνθήκες καλής προαίρεσης, ευψυχίας.
Το πώς γίνεται αυτό, πάλι οι πρόγονοί μας, μας το έχουν διδάξει και εφαρμόζεται σήμερα από όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, είναι το μάθημα της Δημοκρατίας. Οι θέσεις που εκτίθενται στη ΦτΣ εκφράζουν και δεσμεύουν τον συγκεκριμένο αρθρογράφο. Δεν είναι δεσμευτικές για κανέναν! Κανένας δεν διεκδικεί το αλάθητο. Ασφαλώς ο υπογραφόμενος. Διεκδικώ όμως το δικαίωμα να καταθέτω την ταπεινή μου άποψη. Η κατάθεση των απόψεων, των στοχασμών κατά το Σύνταγμα, του κάθε πολίτη είναι θεμιτή, είναι ελεύθερη, αρκεί να μην έρχεται σε αντίθεση με συγκεκριμένους κανόνες Δικαίου. Εμείς, όπως έχει ήδη αναγραφεί στη ΦτΣ, έχουμε θέσει σαν βασικό στόχο την κατά το δυνατό μεγαλύτερη, πλατύτερη διατύπωση απόψεων απ όλους τους Σκαμνιώτες, να προωθήσουμε τη συζήτηση, “να μάθουμε να κουβεντιάζουμε”, όπως μας είπε ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, ο Ρίτσος. Στα πλαίσια αυτά οι απόψεις – θέσεις μπορεί να αποκλίνουν ή ακόμη και να είναι αντίθετες. Σε κάθε περίπτωση είναι καλοδεχούμενες εφ όσον προωθούν το διάλογο και συμβάλλουν στην προκοπή της κοινωνίας μας. Επιφυλασσόμαστε μόνον και αποδοκιμάζουμε τις προσωπικές επιθέσεις και τις αγενείς συμπεριφορές. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, με τις όποιες απόψεις και θέσεις έχει ο καθένας μας για τη ζωή και την κοινωνία μας και αυτό δεν μας εμποδίζει να διατηρούμε άριστες φιλικές σχέσεις μεταξύ μας.
Μελετούμε και διδασκόμαστε από το παρελθόν, από τους ένδοξους προγόνους μας και με το δικό τους φώς αντιμετωπίζουμε το παρόν και το μέλλον. Κοιτάζουμε μπροστά και ίσια, με το μέτωπο ψηλά, προς τα πάνω οι καρδιές και το βλέμμα μας και όχι μόνο προς τα πίσω γιατί αλλιώς… θα σκοντάψουμε. Αλλά έτσι δεν θα είμαστε πια άξιοι των προγόνων μας!
ΓΝΑ